နာၾကည္းမႈ မ်က္ႏွာဖံုး ခပ္ပါးပါးေလးေပါ ့.....
ေလ်ာခနဲ ..ျပဳတ္က်....သြားရင္
သူ မေတြ ့ပါေစနဲ ့.......
ခပ္ညံ ့ညံ ့...ငါ ့ခရမ္းေရာင္..တမ္းခ်င္းေလး....
ေ၀းမွသာေ၀းေရာ........
အိမ္မက္တိုင္း...မနက္ျဖန္တိုင္း....ေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္း.....
ေကာင္းကင္မွာ........
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္.......
အိမ္မက္တိုင္းရဲ ့ကမ္းနဖူးမွာ...ေျခေလးခ်ကာ....
တိမ္တိုက္ေလးေပၚမွာ.........
ငါ.........အသက္ရႈေနခဲ ့တာပါ.......
တစ္ကယ္ေတာ ့..ငါဟာရဲတုိက္ေဆာက္ခ်င္ေနခဲ ့တဲ ့ေကာင္ပါ.....
ကမ္းလင့္တဲ ့လက္တစ္စံုအတြက္ ....
ငါ ..ျမဴခိုးေတြ ..ေ၀..ျပရံုအျပင္ ..
ဘာတတ္နိုင္ဦးမွာလဲ.....
မင္း...အစြယ္ျပဴးျပဴးဘီလူးေတြနဲ ့စစ္ခင္းတဲ ့အခါ...
ငါဟာ ..အေရာင္မဲ ့သက္သက္ ျဖစ္တာ..သိလိမ္ ့မယ္...
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာလည္းမဟုတ္ဘူး...
ဟိုး...ဘက္အထိ ..ထိုးသြင္းဒဏ္ရာ...
ျပန္မေကာက္နဲ ့ေတာ ့.......
ႏြမ္းပါးသြားတဲ ့.... ....
အျပာေရာင္......သတိရျခင္းေတြ......
ေလတိုက္တိုင္းသစ္ရြက္မေၾကြတဲ ့သေဘာကို....
တတ္သိနားလည္ရဲ ့သားနဲ ့.....
ငါ ့ေျခလွမ္းေတြယိုင္နဲ ့....
မိုးခါးေရ.ရယ္.......
အားနာပါရဲ ့.......
ငယ္ငယ္တုန္းကၾကားဖူးခဲ ့တဲ ့``နတၳိ``.... ဆိုတာ
ဘာလို ့ခုမွ......
ငါ ့ရဲ ့အညိဳေရာင္...အိမ္ေခါင္ေလးေပၚခုန္အုပ္.....
ေကာင္းကင္ရယ္.....ဆံႏြယ္အုပ္ေတြဖယ္ပါေတာ ့...
အစက္အေျပာက္ေလးေတြလို...
ေသးေကြးစြာေနရင္း......ရက္ရာဇာ အိမ္မက္ေတြမက္ေနခဲ ့တာ..
အဲဒီလိုနဲ ့...
ငါ ့ေန ့ရက္ေတြ...
မိုးဖြားဖြားေလးေတြ ရြာခဲ ့ျပီ......
မေလွာင္ပါနဲ ့...ျပကၡဒိန္ရယ္.....
ဖုန္အထူထူ တက္ေနတဲ ့...
ေရႊေရာင္မ်က္ႏွာဖံုး ေတြကို ၾကည္ ့ေနရတာထက္စာရင္....
``လူမိုက္`` ဆိုတဲ ့စကားလံုးကို..
ပန္းဘာသာနဲ ့..ေရးခ်င္ခဲ ့တာပါ....
´´မွန္ကန္စြာ မိုက္မဲ ပါရေစေတာ ့...´´
ဒီလိုနဲ ့.....
ကုိယ္ ့ကိုကိုယ္ျပန္ရွာရေတာ ့...
အမႈိက္ပံုးထဲ တစ္၀က္.....ဘံုဆိုင္မွာတစ္၀က္...
ေလာက ရဲ ့ဓမၼသတ္ ထံုးကို နားမလည္သေရြ ့...
တိမ္တိုက္ေတြေရြ ့ေနတာပဲ ျမင္မယ္.....
ေနာက္ဆံုးေတာ ့.............
အ၀ါေရာင္ စာရြက္မ်က္ႏွာေတြလည္း....အက္စစ္ခ်ိဳေတြစား..
ခရမ္းေရာင္နတ္သမီးရယ္.......
အေတာင္ပံ တလြင္ ့လြင္ ့နဲ ့....
ေဟာ...ဒီမွာ.............
ကိုယ္ ့ေတာင္ကုန္းေလးမွာ.........
``အလံ`` စိုက္သြားဦး..........
ရင္ခြင္ရွိန္း
ေလ်ာခနဲ ..ျပဳတ္က်....သြားရင္
သူ မေတြ ့ပါေစနဲ ့.......
ခပ္ညံ ့ညံ ့...ငါ ့ခရမ္းေရာင္..တမ္းခ်င္းေလး....
ေ၀းမွသာေ၀းေရာ........
အိမ္မက္တိုင္း...မနက္ျဖန္တိုင္း....ေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္း.....
ေကာင္းကင္မွာ........
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္.......
အိမ္မက္တိုင္းရဲ ့ကမ္းနဖူးမွာ...ေျခေလးခ်ကာ....
တိမ္တိုက္ေလးေပၚမွာ.........
ငါ.........အသက္ရႈေနခဲ ့တာပါ.......
တစ္ကယ္ေတာ ့..ငါဟာရဲတုိက္ေဆာက္ခ်င္ေနခဲ ့တဲ ့ေကာင္ပါ.....
ကမ္းလင့္တဲ ့လက္တစ္စံုအတြက္ ....
ငါ ..ျမဴခိုးေတြ ..ေ၀..ျပရံုအျပင္ ..
ဘာတတ္နိုင္ဦးမွာလဲ.....
မင္း...အစြယ္ျပဴးျပဴးဘီလူးေတြနဲ ့စစ္ခင္းတဲ ့အခါ...
ငါဟာ ..အေရာင္မဲ ့သက္သက္ ျဖစ္တာ..သိလိမ္ ့မယ္...
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာလည္းမဟုတ္ဘူး...
ဟိုး...ဘက္အထိ ..ထိုးသြင္းဒဏ္ရာ...
ျပန္မေကာက္နဲ ့ေတာ ့.......
ႏြမ္းပါးသြားတဲ ့.... ....
အျပာေရာင္......သတိရျခင္းေတြ......
ေလတိုက္တိုင္းသစ္ရြက္မေၾကြတဲ ့သေဘာကို....
တတ္သိနားလည္ရဲ ့သားနဲ ့.....
ငါ ့ေျခလွမ္းေတြယိုင္နဲ ့....
မိုးခါးေရ.ရယ္.......
အားနာပါရဲ ့.......
ငယ္ငယ္တုန္းကၾကားဖူးခဲ ့တဲ ့``နတၳိ``.... ဆိုတာ
ဘာလို ့ခုမွ......
ငါ ့ရဲ ့အညိဳေရာင္...အိမ္ေခါင္ေလးေပၚခုန္အုပ္.....
ေကာင္းကင္ရယ္.....ဆံႏြယ္အုပ္ေတြဖယ္ပါေတာ ့...
အစက္အေျပာက္ေလးေတြလို...
ေသးေကြးစြာေနရင္း......ရက္ရာဇာ အိမ္မက္ေတြမက္ေနခဲ ့တာ..
အဲဒီလိုနဲ ့...
ငါ ့ေန ့ရက္ေတြ...
မိုးဖြားဖြားေလးေတြ ရြာခဲ ့ျပီ......
မေလွာင္ပါနဲ ့...ျပကၡဒိန္ရယ္.....
ဖုန္အထူထူ တက္ေနတဲ ့...
ေရႊေရာင္မ်က္ႏွာဖံုး ေတြကို ၾကည္ ့ေနရတာထက္စာရင္....
``လူမိုက္`` ဆိုတဲ ့စကားလံုးကို..
ပန္းဘာသာနဲ ့..ေရးခ်င္ခဲ ့တာပါ....
´´မွန္ကန္စြာ မိုက္မဲ ပါရေစေတာ ့...´´
ဒီလိုနဲ ့.....
ကုိယ္ ့ကိုကိုယ္ျပန္ရွာရေတာ ့...
အမႈိက္ပံုးထဲ တစ္၀က္.....ဘံုဆိုင္မွာတစ္၀က္...
ေလာက ရဲ ့ဓမၼသတ္ ထံုးကို နားမလည္သေရြ ့...
တိမ္တိုက္ေတြေရြ ့ေနတာပဲ ျမင္မယ္.....
ေနာက္ဆံုးေတာ ့.............
အ၀ါေရာင္ စာရြက္မ်က္ႏွာေတြလည္း....အက္စစ္ခ်ိဳေတြစား..
ခရမ္းေရာင္နတ္သမီးရယ္.......
အေတာင္ပံ တလြင္ ့လြင္ ့နဲ ့....
ေဟာ...ဒီမွာ.............
ကိုယ္ ့ေတာင္ကုန္းေလးမွာ.........
``အလံ`` စိုက္သြားဦး..........
ရင္ခြင္ရွိန္း
0 မွတ္ခ်က္ေရးထားသည္။:
Post a Comment