Powered by Blogger.
အျဖဴေရာင္စြန္းတဲ့ ႏွလံုးသားမ်ားက ကဗ်ာ ဆိုတာ - ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ ရိုက္ခတ္မွဳ႕ကို ရင္ဘတ္နဲ႔ ခံျပီး ပါးစပ္က ျပန္အန္တာကို အၾကမ္းအားျဖင့္ ကဗ်ာလို႔ ယူဆထားပါတယ္ ။
RSS

ကၽြန္ေတာ့္အေဖ

အေဖေရ....
ေလာကၾကီးမွာေငါင္စဥ္းစဥ္းနဲ႕
စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္ေအာင္
လူေဘာင္မွာသြပ္သြင္းခဲ့တာလား....

အေဖေရ..
အေဖကေတာ့ခဏတာတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ခါးစိးၿပီးခံလိုက္ရတာဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမဲေလာကၾကီးကကၽြန္ေတာ္ကိုအသက္ရွဴခြင္ေပးထားေသးတယ္

အေဖေရ
ဘ၀ဆိုတာဘာေၾကာင္းညာေၾကာင္း
ထပ္ေလာင္းေၿပာခဲ့ေသးတယ္ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါ
ေၿခလွုပ္လက္လွဳပ္ တစ္ခ်ိန္က်ရင္သူဘာသာ
ၿပိးသြားတာပဲသိေနတယ္ဗ်ာ......

အေဖေရ
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြေဖာက္ၾကည့္ခ်င္လား
အယူအဆေတြ စည္းမ်ည္းေတြရွိခ်င္မွရွိလိမ္မယ္
ဒါေပမဲ အေဖ
ကၽြန္ေတာ္မမိုက္တတ္ေသးဘူးေနာ္

အေဖေရ
ပညာတတ္ၾကီးၿဖစ္ရမယ္လိုေၿပာတိုင္း
အေဖႏွလံုးသားကိုကိုယ္ခ်င္းစာရဲ႕ဗ်ာ
ဒါေပမဲ့ခက္တာက...............
ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ပညာမွာ
ညီမွ်ၿခင္းေတြ၊ကုန္ထုတ္စြမ္းအားေတြ၊ေဆးပညာေတြ
မပါဘူးဗ်ာ..........

အေဖေရ
ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ရတဲ့ဘ၀မွ
ေဗာေလာေမ်ာတဲအမွိဳက္နဲ႕ဒိုက္ေတြပဲ
ရွိေနေလရဲ႕
အခ်ိန္ရရင္ဆည္ခ်င္ပါေသးရဲ႕ဗ်ာ........

အေဖေရ....
ဆံုးမၾသ၀ါဒေၿပာတိုင္း
ေခါင္းၿငိတ္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို
ၾကိမ္လံုးနဲ႕သာရိုက္ခ်င္ရဲ႕ဗ်ာ.....
ဒါေပမဲေလ.လူဆိုတာက.........

အေဖေရ..
ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္က်တတ္ရဲ႕လားဗ်ာ
ဒါေပမဲဒီေကာင္ေတြခုန္ဆင္းလာတိုင္း
တိက်တဲ့အေၿဖေတာ့မရွိပါဘူးေလ

အေဖေရ.......
သတၱ၀ါတစ္ခုကံတစ္ခုဆိုၿပီး
အေဖထြက္သြားလဲ
အေဖေသြးေတြကၽြန္ေတာ္ရင္မွာၿမဴးတူးေနေလ၇ဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္အေဖ.........
ဒါေပမဲ့ေလ
အေဖလိုလကာၤဆန္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္မမိုက္တတ္ေသးဘူးအေဖ

0 မွတ္ခ်က္ေရးထားသည္။:

Post a Comment