|
Show Traps application for andriod COC
8 years ago
Reminder: Mg Thet Wai invited you to join Facebook...
ဒီပို႔စ္ကိုမွတ္ခ်က္ေရးမယ္(0)
Reminder: Mg Thet Wai invited you to join Facebook...
|
Reminder: Mg Thet Wai invited you to join Facebook...
|
Check out my photos on Facebook
|
ကို ယ္ ပို င္ အ ကု သို လ္
င ရဲ ေ တြ ေ တ ာ့ ၾကီ း ကု န္ ေ တ ာ့ မ ယ္ ထ င္ ပါ ရဲ့
အိ မ္ ေ ထ ာ င္ မ ျပဳ ပဲ သ ာ း သ မီ း လို ခ် င္ တဲ့ ေ ရ ာ ဂါ က
သိ သိ သ ာ သ ာ ဆို း ရြ ာ း လ ာ တ ယ္
ရ ေ သ့ စိ တ္ ေ ျဖ ေ ပါ့
ေ က် ာ င္ း ဆ ရ ာ ဘ ၀ မွ ာ
အိ မ္ မ က္ ေ တြ ပဲ့ ပဲ့ က် လ ာ
အ ေ ဖ...
က် ေ န ာ့္ ရႊံ ႏြ ာ း ရု ပ္ ေ လ း မွ ာ ဘို ႔ပါ မ လ ာ ေ တ ာ့ ဘူ း ။ ။
- ေ မ ာ င္ မို း ျမ င့္
၄.၉.၂၀၁၀
အိ မ္ ေ ထ ာ င္ မ ျပဳ ပဲ သ ာ း သ မီ း လို ခ် င္ တဲ့ ေ ရ ာ ဂါ က
သိ သိ သ ာ သ ာ ဆို း ရြ ာ း လ ာ တ ယ္
ရ ေ သ့ စိ တ္ ေ ျဖ ေ ပါ့
ေ က် ာ င္ း ဆ ရ ာ ဘ ၀ မွ ာ
အိ မ္ မ က္ ေ တြ ပဲ့ ပဲ့ က် လ ာ
အ ေ ဖ...
က် ေ န ာ့္ ရႊံ ႏြ ာ း ရု ပ္ ေ လ း မွ ာ ဘို ႔ပါ မ လ ာ ေ တ ာ့ ဘူ း ။ ။
- ေ မ ာ င္ မို း ျမ င့္
၄.၉.၂၀၁၀
ဒဏ္ရာဆိုတဲ့အလင္းေရာင္ေသးေသးေလးေတြ က်ေနာ့္မွာ ရွိတယ္
၂၀၀၇ဒီဇင္ဘာလတုန္းက က်ေနာ့္မွာ အနီေရာင္ျမိဳ႕ေလးတျမိဳ႕ရွိတယ္ ။ လက္ထဲမွာက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆႈပ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအႏြမ္းေလးေႀကာင့္ အနည္းငယ္လူရာ၀င္ခဲ့တယ္ ။ အိမ္ရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးမွာ ဘယ္သူ စိုက္ထားခဲ့လဲမသိတဲ့ ပိေတာက္ပင္ ရွိတယ္ ။ ဒါနဲ႕ပဲ …က်ေနာ့္ရဲ႕လူမႈနယ္ပယ္ဟာ အတိုင္းအတာ တခုထိ စိုစြတ္ခဲ့ရတယ္ ။ မ်ိဳးရိုးဗီဇ တခုက ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ နယ္နမိတ္ေတြ ပိုင္းျခားထားခဲ့… ။ ျပီးေတာ့ …လူဆန္တဲ့ရာသီေတြ ခဏခဏ ပ်က္သုန္းသြားႀကတယ္ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ။ က်ေနာ္တို႕မ်ိဳးရိုးက အရူးမ်ိဳးရိုးပါ ။ နမိတ္ပံုေတြ ထပ္ေနတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္လိုပဲ ဒီအသံုးအႏႈန္းေတြနဲ႕ က်ေနာ္ နဲ႕ ပိေတာက္ပင္ နဲ႕ ၂၀၀၇ဒီဇင္ဘာလ နဲ႕ အနီေရာင္ျမိဳ႕ေလးနဲ႕ ယဥ္ပါးလာခဲ့ႀကတယ္ ။ ခရမ္းေရာင္ပန္းေလးေတြကို လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတက္တဲ့ အမည္မသိတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို ခရမ္းေရာင္ပန္းေလး လိုက္ေပးျဖစ္တယ္ ။ ဒါမဲ့ .. သူမ မယူသြားခဲ့ဘူး ။ သူမမ်က္လံုးက ကြန္ျမဴနစ္ဆန္တယ္ ။ ခပ္ပါးပါးေလး သူမ လွည့္ထြက္သြားခဲ့…..။ က်ေနာ္တို႕ အနီေရာင္ျမိဳ႕ေလးမွာ လွ်ပ္စစ္မီး မရွိဘူး ။ အဲ့ဒါေႀကာင့္ သူမ အိမ္ကို က်ေနာ္ မသိဘူး ။ ရပါတယ္ ။ လူႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ႀကိဳက္တဲ့ ကိစၥမွာ လိင္ကိစၥမပါလဲ ဘာမွ ျပႆနာမရွိပါဘူး ။ ေယာက်ၤားတေယာက္က သားအိမ္ထည့္ျပီး ကေလးေမြးတဲ့ သတင္းႀကားျပီးသြားေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာကို က်ေနာ္ ေသခ်ာစဥ္းစားျဖစ္တယ္ ။ အေရျပားတေထာက္စာ ဆႏၵေတြ ေႀကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူမက ခရမ္းေရာင္ပန္းေလး အစား က်ေနာ့္ကို လံုးေခ်ပစ္တယ္ . ခဏပါပဲ သူမ နဲ႕ က်ေနာ္ႀကားက ယဥ္ေက်းမႈက အဆင့္အတန္း သိပ္ျမင့္တယ္ ။ ဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႕မ်ိဳးရိုးက အရူးမ်ိဳးရိုးပါ ။ သူမ ကို ၀န္ခံခဲ့တယ္ ။ ပိေတာက္ပင္မွာ ပိေတာက္ပန္းမပြင့္ေတာ့ဘူး ။ အဲ့ဒါကို သူမ မသိဘူး ။ အႀကမ္းဖတ္၀ါဒီေတြက ေထာက္ပံ့မႈ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိတယ္ ။ သူတို႕ရဲ႕ဘာသာတရားက သူတို႕ကို ေကာင္းခ်ီးေပးတယ္ ။ က်ေနာ္ တီဗြီကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ မလိုအပ္တဲ့ သေဘာတရားေတြက က်ေနာ္ မရွိလဲ တည္ရွိေနဦးမွာပဲေလ…။ သက္ျပင္းခ်တယ္ ။ က်ေနာ္ မအိပ္ေတာ့ဘူး ….။ အမည္မသိတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕နာမည္ကို က်ေနာ္ သိလိုက္ရေတာ့လည္း အနီေရာင္ျမိဳ႕ျပက ဒီအတိုင္းပဲ ။ ၂၀၀ရ ဒီဇင္ဘာလမွာ မိုးရြာတာတခုကလြဲရင္ က်ေနာ့္လက္ထဲက ပိုက္ဆံအႏြမ္းေလးလည္း တေျဖးေျဖးက်ဥ္းေျမာင္းလာတယ္ .။ အိမ္ေသးေသးေလးမွာ မိသားစုေတြ စုေနသလိုပဲ တေန႕ေန႕ျပႆနာဟာ ထိုးေဖါက္၀င္ေရာက္လာမွာကို သိေပမယ့္လည္း က်ေနာ္ ညေတြကို မအိပ္ေတာ့ဘူး ။ ထူးအိမ္သင္ဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕ဘုရားသခင္ျဖစ္ေႀကာင္း သူမကို ေျပာျပျဖစ္တယ္ ။ လက္မခံခ်င္တဲ့ အရိပ္အေရာင္ေတြ ေတြ႕ရေပမယ့္ သူမ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့…..။ က်ေနာ့္အေဖ အရူးႀကီး ကြယ္လြန္တဲ့ေန႕က က်ေနာ္ရယ္ ၊ လူနည္းစုရယ္ အသုဘခ်တယ္ ။ ဂီတပညာရွင္ မိုးဇက္ ထက္ေတာ့ က်ေနာ့္အေဖ ကံေကာင္းပါတယ္ ။ သူမက က်ေနာ့္ကို ရီျပီး က်ေနာ္က နည္းပညာတိုးတက္မႈကို ရီေနခဲ့…..။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာပဲ က်ေနာ္ အနီေရာင္ျမိဳ႕ေလးက ထြက္ခြာခဲ့တယ္ ။ လက္ထဲက ခရမ္းေရာင္ပန္းေလးကို က်ေနာ္ ဆႈပ္ကိုင္ထားခဲ့တယ္ ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ေနရာသစ္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနတယ္။ က်ေနာ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ပိေတာက္ပင္စိုက္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားတယ္ ။
ဘယ္အခ်ိန္ထေပါက္မယ္ မသိတဲ့ ဗုန္းတလံုး ကိုင္ထားရသလိုပဲ ။ အနီေရာင္ျမိဳ႕ေလးမွာ ဘယ္တုန္းကမွ က်ေနာ္ လူရာမ၀င္ခဲ့ပါဘူး..။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မိုးအျဖစ္ရြာသြန္းျပီး အမွန္တရားကို ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္ ။ ခရမ္းေရာင္ေကာင္မေလးရဲ႕အသက္တ၀က္မွာ ေတာ့ က်ေနာ္ဟာ သစ္ေတာတခုလိုပဲ (သူမ အဲ့လိုထင္လိမ့္မယ္) ။ ရုတ္တရက္ က်ေနာ္စဥ္းစားမိတာ က က်ေနာ္ မအိပ္ျဖစ္တဲ့ေန႕ေတြ အရမ္းမ်ားေနျပီဆိုတာပဲ ။ နားထဲက စကားေျပာသံလိုလို က်ေနာ္ ႀကားတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ ပိုရယ္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ရာစုဟာ ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလ ကေန ေရွ႕ဆက္မတက္ေတာ့ဘူး ။ က်ေနာ္ စာေကာင္းေကာင္းေရးတက္ေသးတယ္ ။ ခရမ္းေရာင္ေကာင္မေလးက က်ေနာ့္ကို ဓာတ္မီးေလး တခုလက္ေဆာင္ေပးထားတယ္ ။ က်ေနာ္ ေနရာ ေနာက္တခု ထပ္ေရာက္သြားတယ္ ။ က်ေနာ့္လိုလူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ။ က်ေနာ့္မွာ ပိုက္ဆံအႏြမ္းေလး မရွိေတာ့ဘူး ။ ဒါေပမယ့္…က်ေနာ္ အခုေတာ့ တကယ္လူရာ၀င္ျပီ ။
က်ေနာ္ ပိေတာက္ပင္ကို ေငးႀကည့္ေနတုန္း လူတခ်ိဳဳ႕ သံတခါးႀကီးကို ပိတ္လိုက္ႀကတယ္ ။ ဘ၀တခုအတြက္ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ စာလွမ္းေရးတယ္ ။ ဟုတ္ကဲ့…က်ေနာ္ အရူးမ်ိဳးရိုးပါ ။ ခရမ္းေရာင္ေကာင္မေလးကို ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလအတြက္ အေကာင္းဆံုးဇတ္ပို႕ဆုေပးျပီး က်ေနာ့္ကိုက်ေနာ္ လံုျခံဳေအာင္ ေသာ့ခတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ။ ။
ေအးခ်မ္း
နာမည္အမ်ားၾကီးႏွင္႔လူ
နာမည္အမ်ားႀကီးႏွင့္ လူ (ဝတၳဳတို)
အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္ၿပီးကာမွ သူေခါင္းမၿဖီးခဲ့ရေသးမွန္ ျပန္သတိရသြားသည္။ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ခ်ပ္ေရွ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္သြားကာ ဆံပင္တို႔ကို အေနအထားတစ္ခ်ဳိ႕ ေျပာင္းလဲသြားေစရန္ ႀကဳိးစားၾကည့္မိသည္။ ဘယ္ဘက္သို႔ ခြဲၾကည့္၏။ ညာဘက္သို႔... ေနာက္... အလယ္တည့္တည့္မွေန၍ ေဘးဘီဝဲယာခ်ၾကည့္၏။ သူအိမ္ေရွ႕တံခါး ဖြင့္ထားခဲ့သည္။ အေနာက္သို႔ေတာက္ေလွ်ာက္ လွန္ဖီးၾကည့္ျပန္သည္။ စိတ္တိုင္းမက်ေသး။ အမွန္ဆို ေခါင္းၿဖီးဖို႔ရန္ ေမ့ခဲ့ၿပီးမွ အိမ္္ေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္မပစ္လိုက္သင့္။ အေရွ႕သို႔ခ်၍ ဆံစမ်ားကို ဟုိဟိုဒီဒီ လႊဲဖယ္သြားေအာင္ ႀကဳိးစားၾကည့္၏။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့... ဆံပင္ဆက္မၿဖီးေတာ့ပဲ သူ၏တစ္လုံးတည္းေသာဦးထုပ္ကို ေတြ႔ကရာယူလိုက္၍ ခပ္ငိုက္ငိုက္ကြယ္ကာေဆာင္းလွ်က္ ဖြင့္ထားခဲ့ေလေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးမွ ထြက္လာေလသည္။
ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးကေတာ့ လမ္းမေပၚမွလူေတြကို အ့ံတင္းေထြးငုံထားဖို႔ႀကဳိးစားရင္း ကေမ်ာကေသာ ထုိ္းရယ္ေနသည္။ သူဖြင့္ခ်လိုက္ေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္မွ ထိုရယ္သံမ်ား တိုးဝင္လာခဲ့ဖူးေလသလား။ ဦးထုပ္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ျဖစ္သည္ထက္ မ်က္ႏွာကိုပါမျမင္ရႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေခါင္းငုံ႔ဆြဲခ်ကာ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ဆက္ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို လူေတြမျမင္ရေတာ့ျခင္းကိစၥတစ္ခုအတြက္ ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ယုံၾကည္မႈရွိေနေလသည္။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက သူ႔ကိုေထြးငုံထားလိုက္မွာစိုးသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မိုးႏြယ္ထံ အေရာက္သြားဖို႔ စိတ္ကူးတစ္ခုရလာသည္။ သူေဆာင္းထားေသာ ဦးထုပ္၏ေအာက္မွ ဦးေႏွာက္ထဲက ထိုစကားထြက္က်လာပါသည္ဆိုလွ်င္ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက ရယ္ေမာေနေပဦးမည္။
“ေဒါက္... ေဒါက္... ေဒါက္...”
သူကေတာ့ ထိုတံခါးမႀကီးကို ေခါက္တတ္သလိုသာ ေခါက္ခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔နားထဲမွာေတာ့ ထိုမွ်ေလာက္ေသာ တံခါးေခါက္ခ်က္တို႔ကို ၾကားမိရသည့္အတြက္ ဦးထုပ္ကိုအေပၚသို႔ ဆြဲမတင္လို။ အိမ္္ရွည္ႀကီးထဲမွ စကားသံထြက္ေပၚလာသည္။
“ရင္ႏြမ္းလား၊ဝင္ခဲ့ေလကြာ ေဟ့ေကာင္...”
မိုးႏြယ္ဆိုသည့္ေကာင္ သူ႔နာမည္ကို ေရွ႕ေနာက္မွားေခၚသည္မွာ ဒါပါနဲ႔ဆို (၆၉၅၅)ေခါက္ ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ဖို႔ ႀကဳိးစားေနသည္ဆိုေသာ မုိးႏြယ္မွာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ဟာသမ်ား မၾကာခဏျပဳလုပ္တတ္သူျဖစ္၏။ သူသည္ စုံေထာက္ဝတၳဳမ်ားကို မဖတ္ရွဳဖူးေခ်။ ဒီအခ်ိန္ဆို သူလာမည္ကိုႀကဳိသိေနသည္မွာလည္း ဟိုတစ္ေန႔က ဖုန္းႀကဳိဆက္ထားခဲ့၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဖုန္းေျပာေနၾကရင္းက သူ႔နာမည္ကို (၆၉၅၄)ေခါက္ေျမာက္အထိ ေရွ႕ေနာက္မွားေခၚခဲ့သည္။ တံခါးကို ခပ္ျမန္ျမန္ဖြင့္၊ခပ္ျမန္ျမန္အတြင္းသို႔ဝင္၍ ခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ပိတ္လိုက္သည္။ ရာသီဥတုေအးလြန္းသျဖင့္ မဟုတ္ပါ။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီး၏ ေပတီးေပစုတ္ရယ္သံမ်ား အိမ္ထဲထိပါလာမည္စိုးသျဖင့္ျဖစ္သည္။ သူဦးထုပ္ကို ေခါင္းငုံ႔ငိုက္စိုက္ ေဆာင္းထားဆဲ...။
အိမ္ရွည္ႀကီး၏ တစ္ခုတည္းေသာ အခန္းထဲမွာေတာ့ မိုးႏြယ္ထိုင္ေနသည္။ စာေရးစားပြဲခုံေပၚတြင္ အက်အနထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆာင္းထားေသာဦးထုပ္ကို ခၽြတ္လွန္လိုက္သည့္အခါ သူ႔ဆံပင္ပုံစံမွာ မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္ေနမည္နည္း။ အိမ္ထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနၾကသည္။ သူဝင္လာစဥ္က အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ျပန္ပိတ္ထားခဲ့သည့္အတြက္ ရယ္သံတို႔တိုးေဝွ႔ဝင္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိႏိုင္ေတာ့။ ဦးထုပ္ကို အနည္းငယ္မွ်သာ ပင့္မတင္လိုက္၍ မိုးႏြယ္ရွိရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အခန္းထဲတြင္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္မရွိပါ။ မိုးႏြယ္ကေတာ့ ေဆးေပါ့လိပ္ကုိခဲလွ်က္ ကဗ်ာေရးေနသည္ဟု ေနာက္ပိုင္းသူ႔စကားအေျပာအဆိုမ်ားအရ သိရေလသည္။
လူသိနည္းပါးလွေသာ လူငယ္ကဗ်ာဆရာႏွင့္ သိကၽြမ္းခဲ့ၾကသည္မွာ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းကျဖစ္၏။ ထိုသို႔သိကြၽမ္းခဲ့ခ်ိန္မွ၍ သူ႔နာမည္မွာ ေရွ႕ေနာက္မွားေခၚျခင္းကို အၿမဲလိုလို ခံခဲ့ရသည္။ (တစ္ခါတေလေတာ့ မွန္ပါသည္။) ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ဟာသတစ္ခ်ဳိ႕ကို မၾကာခဏျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ မိုးႏြယ္မွာ ေဆးေပါ့လိပ္ကိုခဲလွ်က္ ကဗ်ာေရးေနတုန္းပင္ျဖစ္၏။ အမွန္ဆို အသက္ဒီေလာက္ေလးႏွင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ေသာက္ေနမည့္အစား အျပင္းစားယမ္းမႈန္႔အျပည့္ပါေသာ ဒိုင္းနမိုက္တစ္လုံးကိုသာ ကိုက္ထားဖို႔ သူသေဘာတူေနမိသည္။ သတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး (၄)တန္းကို ႏွစ္ခါစီက်ခဲ့ၾကဖူး၏။ အကယ္၍ မုိးႏြယ္သာ ဒိုင္းနမိုက္ခဲထားမည္ဆိုလွ်င္ သူ... သူ႔ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္သိုင္းဖက္လွ်က္ မီးညွိရႈိက္ဖြာခုိင္းမည္မွာ အျဖစ္မွန္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
“ရင္ႏြမ္း... ထိုင္ဦးကြာ၊ခဏေလး... ငါဒီကဗ်ာေလးၿပီးေအာင္ ဆက္ေရးလိုက္ဦးမယ္”
(၆၉၅၆)ေခါက္... ။
“ရင္ႏြမ္း... ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလကြာ၊မင္းၾကည့္ရတာ ခ်မ္းေနသလိုပ”ဲ
(၆၉၅၇)ေခါက္... ။
“ရင္ႏြမ္း... မင္းဒီလိုပဲ ခဏေနရင္ေနဦးကြာ၊ဒီကဗ်ာေလးၿပီးေအာင္ေတာ့ ငါဆက္ေရးလိုက္ဦးမယ္၊ေက်းဇူးၿပီးေတာ့... ဂစ္တာေတာ့ မတီးပါနဲ႔ကြာ၊ရင္ႏြမ္း... ေနာ္...”
..... ။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ စကားအခြန္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာတို႔ႏွင့္ (၈)ႀကိမ္ခန္႔နာမည္မွားယြင္းေခၚေဝၚေနသည္ကုိ စိတ္လက္မၾကည္သာစြာ ရိုးရိုးအီအီေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ရသည္။ အခန္းထဲမွာေတာ့ ဂစ္တာမရွိ ရွိလိုရွိျငားလိုက္ရွာၾကည့္ေသာအခါ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚတြင္ အလ်ားလိုက္တင္ရွိေနေသာ အနီေရာင္ဒိုင္းနမိုက္တစ္လုံးကိုသာ သြားေတြ႔ေလ၏။ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာ ႏွင္းေတြက်ဆင္းမေနပါ။ လိုလိုမယ္မယ္ အိတ္ကပ္ထဲက မီးျခစ္ကိုေတာ့ စမ္းသပ္ထားလိုက္မိ၏။
မိုးႏြယ္က ေဆးေပါ့လိပ္ကို ပါးစပ္အတြင္းမွ ျဖဳတ္ထုတ္လွ်က္...
“ဒီလိုကြ... ႏြမ္းရင္ရ၊မင္းမလာခင္ေလးတင္ကပဲ ငါဖီးလ္တက္လာလို႔ ကဗ်ာထိုင္ေရးေနလိုက္တာ”
ေခတၱမွ်စဥ္းစားဟန္ျပဳၿပီးမွ ဆက္ေျပာသည္။
“မင္းလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ ရင္ႏြမ္းရာ၊ငါက ကဗ်ာေရးေနရရင္ ကိုယ့္အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆုိတာ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ မိဘမသိသူမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါသည္။
“ဒီကဗ်ာက ဘာအေၾကာင္းလဲဆိုေတာ့ လူငယ္ေဘာလုံးသမားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ သူ႔ေဘာလုံးအသင္းေပၚထားတဲ့ ေစတနာစိတ္အေၾကာင္းကို ေရးျပထားတာ၊ၿပီးေတာ့ ငါ... ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္အေပၚျမင္တဲ့ဟာေတြကို အသြင္ေျပာင္းၿပီး ေရးခ်ထားတာေပါ့ကြာ”
“မင္းအဲဒီကဗ်ာကို ဘိသိက္လို႔ နာမည္ေပးသင့္တယ္”
“ဘိသိက္... ေအး...မဆိုးဘူးကြ၊အဲ... မဆိုးဘူးဆိုတာထက္ ေတာ္ေတာ္ေလးလတ္တဲ့နာမည္ပဲ၊ေက်းဇူး... ေက်းဇူး... ရင္ႏြမ္းရာ”
(၆၉၆၅)ေခါက္... ။
“ဒါနဲ႔... ငါေမးစမ္းပါရေစဦး မိုးႏြယ္၊မင္းတြဲေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ဒီအိမ္ကို မလာၾကေတာ့ျပန္ပါလား၊ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ”
“အဲဒီေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ေနာက္မွေအးေအးေဆးေဆး ေျပာျပမယ္ကြာ၊မင္းေရာ ေဘာလုံးကန္ေသးလား၊ၿမဳိ႕နယ္လူေရြးပြဲရွိတယ္ဆို”
“အသင္းကေန ငါထြက္လိုက္ရၿပီကြ၊ဟိုတစ္ေန႔က ထရိန္နင္ဆင္းေနတုန္း နည္းျပရဲ႕မိန္းမေရာက္လာၿပီး ၾသဝါဒေတြလာေႁခြေနတာနဲ႔ ငါျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္မိတယ္၊ၿမဳိ႕နယ္လူေရြးပြဲမွာပါ ငါ... Black list လုပ္ခံလိုက္ရတယ္”
“ေၾသာ္...ဒီလိုလား၊ငါဝမ္းနည္းပါတယ္ ရင္ႏြမ္းရာ၊လာကြာ... လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သြားၾကရေအာင္၊ေနာက္နာရီဝက္ေလာက္ေနရင္ ငါးသုံးကလူတစ္ခ်ဳိ႕ အဲဒီကိုေရာက္လာၾကလိမ့္မယ္”
မိုးႏြယ္၏စကားဆုံးေသာအခါ သူဦးထုပ္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ျပန္ငုံ႔ေဆာင္းလွ်က္ မိုးႏြယ္ဖြင့္ေပးေသာ တံခါးမွေန၍ လမ္းမေပၚသို႔ ထြက္လာခဲ့ရျပန္ေလသည္။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မသတီစရာအၿပဳံးမ်ဳိးႏွင့္ ၾကည့္ေနေလ၏။ သူမိုးႏြယ္ကို လက္လွမ္းတို႔လိုက္ၿပီး ခပ္ကုန္းကုန္းအေနအထားျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွိရာသို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
'ေထြးခံ'လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၏ ေပါ့ဆိမ့္အရသာကို သူတို႔အႀကဳိက္ဆုံးျဖစ္၏။ နာရီဝက္ေက်ာ္သည္အထိ ထိုင္ၿပီးေနရသည့္အထိတိုင္ ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္ကလူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ေရာက္ရွိမလာေသး။ မိုးႏြယ္ကေတာ့ သူ႔ဘိသိက္ဆိုသည့္ကဗ်ာကို ခပ္တိုးတိုးရြတ္ဖတ္ၾကည့္ေနေလသည္။ ကဗ်ာဆုံးသြားေတာ့ စိတ္သိပ္မရွည္ေတာ့သည့္ေလသံျဖင့္
“သူတို႔ကလည္း ေနာက္က်လိုက္တာကြာ”
'ကြန္နက္ရွင္က်ေနလို႔ ျဖစ္မွာပဲ'ဟု မုိးႏြယ္က ခပ္တိုးတိုးဆက္ညည္း၏။ သူ... လိုက္မရယ္မိ။ ဦးထုပ္ကို ငိုက္သည္ထက္ငိုက္ေအာင္သာ ဖိမဲေဆာင္းေနမိသည္။
..... ။
“ရင္ႏြမ္း... အခုတေတာ ငါ... Performance တစ္ခုေလာက္ အရမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္ေနတယ္၊ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမယ္မွန္းလည္း မသိဘူး”
“ငါ့မွာအႀကံတစ္ခု ရွိတယ္၊ဓာတ္ပုံရိုက္မယ့္ ကင္မရာေကာင္းေကာင္းတစ္လက္ရွိရင္ ရၿပီ”
ထိုစကားတို႔ကို ေျပာလိုက္ခ်ိန္တြင္ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွမီးျခစ္ကို မြတ္သိပ္စြာ ဖိသပ္စမ္းၾကည့္မိ၏။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက ကစဥ့္ကလ်ားထိုးရယ္ျပန္၏။ မိုးႏြယ္ကသူ႔ကို မယုံၾကည္ႏိုင္စြာဆိုသလို ၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္...
“ကင္မရာက ငါ့အိမ္မွာ အခုရွိသားပဲ၊မင္းဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ”
“အဲဒါဆို မင္းအိမ္ျပန္သြားရေအာင္၊ဓာတ္ပုံသုံးပုံေလာက္ ရိုက္ရုံပဲဟာ၊ဘယ္ေလာက္မွလည္း မၾကာေလာက္ပါဘူး၊သြားရင္းနဲ႔လမ္းမွာ ငါေျပာျပမယ္ေလ၊ၿပီးေတာ့မွ... ဒီကိုတစ္ေခါက္ မင္းဘာသာမင္း ျပန္လာေတာ့ေပါ့”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မိုးႏြယ္ရဲ႕အိမ္ဆီကို အေျပးျပန္လာၾကျပန္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့... သူကိုယ္တိုင္ တံခါးေခါက္စရာမလိုေတာ့...။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက သူတို႔ကို နာက်ည္းစြာရႈိက္ၿမဳိျခင္း မျပဳပစ္ေသးသည္က အလြန္ကံေကာင္းေနေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။
..... ။
..... ။
..... ။
ရၿပီ။ ကင္မရာကို လိုအပ္သလို ခ်ိန္ၿပီးသြားၿပီ။ သူဦးထုပ္ကို ထပ္မံငိုက္က်သြားေစရန္ ျပဳျပင္ေဆာင္းလိုက္ေသး၏။ ဓာတ္ပုံထဲတြင္ သူ႔မ်က္ႏွာ မပါဝင္လိုေခ်။ အင္းေလ...ပါစရာကိစၥလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ခဏေန... ကင္မရာမီးဖ်တ္ခနဲလင္းတာနဲ႔ မိုးႏြယ္ပါးစပ္ထဲထည့္ထားတဲ့ ဒိုင္းနမိုက္စနက္တံကို မီးရႈိ႕ခ်လိုက္မည္။ ကင္မရာ၊သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အျပင္... ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီး၏ ဗိုက္ေခါက္တစ္ေနရာျဖစ္ေသာ ဤအိမ္ရွည္သည္ေလလည္း အစအနပင္မက်န္ေအာင္ အားလုံးလြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္မွလူမ်ား ထိုဓာတ္ပုံကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းတရားမရွိေတာ့ႏိုင္ျခင္း အျဖစ္အပ်က္အတြက္ေတာ့ သူအားနာေနမိသည္။
တစ္... ။
ႏွစ္... ။
သုံး... ။
!
ဖ်တ္ခနဲကင္မရာထံမွ မီးပြင့္ကိုေတြ႔ရသည္ႏွင့္ သူ႔ညာဘက္လက္ထဲမွ မီးေတာက္တစ္ခုက မိုးႏြယ္ကိုက္ခဲထားေသာ ဒိုင္းနမိုက္စနက္တံငယ္ဆီသို႔ ေရြ႕ေရြ႕ေလ်ာေလ်ာ ကူးစက္ေလာင္ၿမဳွိက္ၿပီးသြားၿပီၤျဖစ္သည္။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီး၏ ဝါးလုံးကြဲရယ္သံပုပ္အဲ့အဲ့မွတစ္ပါး တျခားဘာမွထူးျခားသြားျခင္းမရွိသည္ကုိ ေတြ႔မိရသည့္အခါ သူ... မိုးႏြယ္၏ပါးစပ္ဆီသို႔ ကေမ်ာကေသာ စူးၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ စိတ္ပ်က္စရာအေကာင္းဆုံး ညည္းညဴသံတစ္ခ်က္ ထြက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ မိုးႏြယ္ကိုက္ခဲထားေသာ (သူထင္သည့္) ဒိုင္းနမိုက္မွာ ညစ္စုတ္စုတ္ အနီေရာင္ဖေယာင္းတုိင္တစ္တုံးျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိလိုက္ရ၏။ ထိုေန႔မနက္က ရာသီဥတုအလြန္ေအးလြန္းလွသည့္အတြက္ ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္ကလူမ်ား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ နာရီအနည္းငယ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကေၾကာင္းကို ေနာင္အခါတြင္... မိုးႏြယ္ကသူ႔ကို ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ေလသည္။ ။
လင္းထက္ေအာင္
အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္ၿပီးကာမွ သူေခါင္းမၿဖီးခဲ့ရေသးမွန္ ျပန္သတိရသြားသည္။ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ခ်ပ္ေရွ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္သြားကာ ဆံပင္တို႔ကို အေနအထားတစ္ခ်ဳိ႕ ေျပာင္းလဲသြားေစရန္ ႀကဳိးစားၾကည့္မိသည္။ ဘယ္ဘက္သို႔ ခြဲၾကည့္၏။ ညာဘက္သို႔... ေနာက္... အလယ္တည့္တည့္မွေန၍ ေဘးဘီဝဲယာခ်ၾကည့္၏။ သူအိမ္ေရွ႕တံခါး ဖြင့္ထားခဲ့သည္။ အေနာက္သို႔ေတာက္ေလွ်ာက္ လွန္ဖီးၾကည့္ျပန္သည္။ စိတ္တိုင္းမက်ေသး။ အမွန္ဆို ေခါင္းၿဖီးဖို႔ရန္ ေမ့ခဲ့ၿပီးမွ အိမ္္ေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္မပစ္လိုက္သင့္။ အေရွ႕သို႔ခ်၍ ဆံစမ်ားကို ဟုိဟိုဒီဒီ လႊဲဖယ္သြားေအာင္ ႀကဳိးစားၾကည့္၏။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့... ဆံပင္ဆက္မၿဖီးေတာ့ပဲ သူ၏တစ္လုံးတည္းေသာဦးထုပ္ကို ေတြ႔ကရာယူလိုက္၍ ခပ္ငိုက္ငိုက္ကြယ္ကာေဆာင္းလွ်က္ ဖြင့္ထားခဲ့ေလေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးမွ ထြက္လာေလသည္။
ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးကေတာ့ လမ္းမေပၚမွလူေတြကို အ့ံတင္းေထြးငုံထားဖို႔ႀကဳိးစားရင္း ကေမ်ာကေသာ ထုိ္းရယ္ေနသည္။ သူဖြင့္ခ်လိုက္ေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္မွ ထိုရယ္သံမ်ား တိုးဝင္လာခဲ့ဖူးေလသလား။ ဦးထုပ္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ျဖစ္သည္ထက္ မ်က္ႏွာကိုပါမျမင္ရႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေခါင္းငုံ႔ဆြဲခ်ကာ ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ဆက္ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို လူေတြမျမင္ရေတာ့ျခင္းကိစၥတစ္ခုအတြက္ ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ယုံၾကည္မႈရွိေနေလသည္။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက သူ႔ကိုေထြးငုံထားလိုက္မွာစိုးသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မိုးႏြယ္ထံ အေရာက္သြားဖို႔ စိတ္ကူးတစ္ခုရလာသည္။ သူေဆာင္းထားေသာ ဦးထုပ္၏ေအာက္မွ ဦးေႏွာက္ထဲက ထိုစကားထြက္က်လာပါသည္ဆိုလွ်င္ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက ရယ္ေမာေနေပဦးမည္။
“ေဒါက္... ေဒါက္... ေဒါက္...”
သူကေတာ့ ထိုတံခါးမႀကီးကို ေခါက္တတ္သလိုသာ ေခါက္ခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔နားထဲမွာေတာ့ ထိုမွ်ေလာက္ေသာ တံခါးေခါက္ခ်က္တို႔ကို ၾကားမိရသည့္အတြက္ ဦးထုပ္ကိုအေပၚသို႔ ဆြဲမတင္လို။ အိမ္္ရွည္ႀကီးထဲမွ စကားသံထြက္ေပၚလာသည္။
“ရင္ႏြမ္းလား၊ဝင္ခဲ့ေလကြာ ေဟ့ေကာင္...”
မိုးႏြယ္ဆိုသည့္ေကာင္ သူ႔နာမည္ကို ေရွ႕ေနာက္မွားေခၚသည္မွာ ဒါပါနဲ႔ဆို (၆၉၅၅)ေခါက္ ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ဖို႔ ႀကဳိးစားေနသည္ဆိုေသာ မုိးႏြယ္မွာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ဟာသမ်ား မၾကာခဏျပဳလုပ္တတ္သူျဖစ္၏။ သူသည္ စုံေထာက္ဝတၳဳမ်ားကို မဖတ္ရွဳဖူးေခ်။ ဒီအခ်ိန္ဆို သူလာမည္ကိုႀကဳိသိေနသည္မွာလည္း ဟိုတစ္ေန႔က ဖုန္းႀကဳိဆက္ထားခဲ့၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဖုန္းေျပာေနၾကရင္းက သူ႔နာမည္ကို (၆၉၅၄)ေခါက္ေျမာက္အထိ ေရွ႕ေနာက္မွားေခၚခဲ့သည္။ တံခါးကို ခပ္ျမန္ျမန္ဖြင့္၊ခပ္ျမန္ျမန္အတြင္းသို႔ဝင္၍ ခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ပိတ္လိုက္သည္။ ရာသီဥတုေအးလြန္းသျဖင့္ မဟုတ္ပါ။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီး၏ ေပတီးေပစုတ္ရယ္သံမ်ား အိမ္ထဲထိပါလာမည္စိုးသျဖင့္ျဖစ္သည္။ သူဦးထုပ္ကို ေခါင္းငုံ႔ငိုက္စိုက္ ေဆာင္းထားဆဲ...။
အိမ္ရွည္ႀကီး၏ တစ္ခုတည္းေသာ အခန္းထဲမွာေတာ့ မိုးႏြယ္ထိုင္ေနသည္။ စာေရးစားပြဲခုံေပၚတြင္ အက်အနထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆာင္းထားေသာဦးထုပ္ကို ခၽြတ္လွန္လိုက္သည့္အခါ သူ႔ဆံပင္ပုံစံမွာ မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္ေနမည္နည္း။ အိမ္ထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနၾကသည္။ သူဝင္လာစဥ္က အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ျပန္ပိတ္ထားခဲ့သည့္အတြက္ ရယ္သံတို႔တိုးေဝွ႔ဝင္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိႏိုင္ေတာ့။ ဦးထုပ္ကို အနည္းငယ္မွ်သာ ပင့္မတင္လိုက္၍ မိုးႏြယ္ရွိရာသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အခန္းထဲတြင္ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္မရွိပါ။ မိုးႏြယ္ကေတာ့ ေဆးေပါ့လိပ္ကုိခဲလွ်က္ ကဗ်ာေရးေနသည္ဟု ေနာက္ပိုင္းသူ႔စကားအေျပာအဆိုမ်ားအရ သိရေလသည္။
လူသိနည္းပါးလွေသာ လူငယ္ကဗ်ာဆရာႏွင့္ သိကၽြမ္းခဲ့ၾကသည္မွာ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းကျဖစ္၏။ ထိုသို႔သိကြၽမ္းခဲ့ခ်ိန္မွ၍ သူ႔နာမည္မွာ ေရွ႕ေနာက္မွားေခၚျခင္းကို အၿမဲလိုလို ခံခဲ့ရသည္။ (တစ္ခါတေလေတာ့ မွန္ပါသည္။) ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ဟာသတစ္ခ်ဳိ႕ကို မၾကာခဏျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ မိုးႏြယ္မွာ ေဆးေပါ့လိပ္ကိုခဲလွ်က္ ကဗ်ာေရးေနတုန္းပင္ျဖစ္၏။ အမွန္ဆို အသက္ဒီေလာက္ေလးႏွင့္ ေဆးေပါ့လိပ္ေသာက္ေနမည့္အစား အျပင္းစားယမ္းမႈန္႔အျပည့္ပါေသာ ဒိုင္းနမိုက္တစ္လုံးကိုသာ ကိုက္ထားဖို႔ သူသေဘာတူေနမိသည္။ သတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး (၄)တန္းကို ႏွစ္ခါစီက်ခဲ့ၾကဖူး၏။ အကယ္၍ မုိးႏြယ္သာ ဒိုင္းနမိုက္ခဲထားမည္ဆိုလွ်င္ သူ... သူ႔ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္သိုင္းဖက္လွ်က္ မီးညွိရႈိက္ဖြာခုိင္းမည္မွာ အျဖစ္မွန္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။
“ရင္ႏြမ္း... ထိုင္ဦးကြာ၊ခဏေလး... ငါဒီကဗ်ာေလးၿပီးေအာင္ ဆက္ေရးလိုက္ဦးမယ္”
(၆၉၅၆)ေခါက္... ။
“ရင္ႏြမ္း... ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလကြာ၊မင္းၾကည့္ရတာ ခ်မ္းေနသလိုပ”ဲ
(၆၉၅၇)ေခါက္... ။
“ရင္ႏြမ္း... မင္းဒီလိုပဲ ခဏေနရင္ေနဦးကြာ၊ဒီကဗ်ာေလးၿပီးေအာင္ေတာ့ ငါဆက္ေရးလိုက္ဦးမယ္၊ေက်းဇူးၿပီးေတာ့... ဂစ္တာေတာ့ မတီးပါနဲ႔ကြာ၊ရင္ႏြမ္း... ေနာ္...”
..... ။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ စကားအခြန္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာတို႔ႏွင့္ (၈)ႀကိမ္ခန္႔နာမည္မွားယြင္းေခၚေဝၚေနသည္ကုိ စိတ္လက္မၾကည္သာစြာ ရိုးရိုးအီအီေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ရသည္။ အခန္းထဲမွာေတာ့ ဂစ္တာမရွိ ရွိလိုရွိျငားလိုက္ရွာၾကည့္ေသာအခါ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚတြင္ အလ်ားလိုက္တင္ရွိေနေသာ အနီေရာင္ဒိုင္းနမိုက္တစ္လုံးကိုသာ သြားေတြ႔ေလ၏။ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာ ႏွင္းေတြက်ဆင္းမေနပါ။ လိုလိုမယ္မယ္ အိတ္ကပ္ထဲက မီးျခစ္ကိုေတာ့ စမ္းသပ္ထားလိုက္မိ၏။
မိုးႏြယ္က ေဆးေပါ့လိပ္ကို ပါးစပ္အတြင္းမွ ျဖဳတ္ထုတ္လွ်က္...
“ဒီလိုကြ... ႏြမ္းရင္ရ၊မင္းမလာခင္ေလးတင္ကပဲ ငါဖီးလ္တက္လာလို႔ ကဗ်ာထိုင္ေရးေနလိုက္တာ”
ေခတၱမွ်စဥ္းစားဟန္ျပဳၿပီးမွ ဆက္ေျပာသည္။
“မင္းလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ ရင္ႏြမ္းရာ၊ငါက ကဗ်ာေရးေနရရင္ ကိုယ့္အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆုိတာ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ မိဘမသိသူမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါသည္။
“ဒီကဗ်ာက ဘာအေၾကာင္းလဲဆိုေတာ့ လူငယ္ေဘာလုံးသမားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ သူ႔ေဘာလုံးအသင္းေပၚထားတဲ့ ေစတနာစိတ္အေၾကာင္းကို ေရးျပထားတာ၊ၿပီးေတာ့ ငါ... ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္အေပၚျမင္တဲ့ဟာေတြကို အသြင္ေျပာင္းၿပီး ေရးခ်ထားတာေပါ့ကြာ”
“မင္းအဲဒီကဗ်ာကို ဘိသိက္လို႔ နာမည္ေပးသင့္တယ္”
“ဘိသိက္... ေအး...မဆိုးဘူးကြ၊အဲ... မဆိုးဘူးဆိုတာထက္ ေတာ္ေတာ္ေလးလတ္တဲ့နာမည္ပဲ၊ေက်းဇူး... ေက်းဇူး... ရင္ႏြမ္းရာ”
(၆၉၆၅)ေခါက္... ။
“ဒါနဲ႔... ငါေမးစမ္းပါရေစဦး မိုးႏြယ္၊မင္းတြဲေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ဒီအိမ္ကို မလာၾကေတာ့ျပန္ပါလား၊ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ”
“အဲဒီေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ေနာက္မွေအးေအးေဆးေဆး ေျပာျပမယ္ကြာ၊မင္းေရာ ေဘာလုံးကန္ေသးလား၊ၿမဳိ႕နယ္လူေရြးပြဲရွိတယ္ဆို”
“အသင္းကေန ငါထြက္လိုက္ရၿပီကြ၊ဟိုတစ္ေန႔က ထရိန္နင္ဆင္းေနတုန္း နည္းျပရဲ႕မိန္းမေရာက္လာၿပီး ၾသဝါဒေတြလာေႁခြေနတာနဲ႔ ငါျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္မိတယ္၊ၿမဳိ႕နယ္လူေရြးပြဲမွာပါ ငါ... Black list လုပ္ခံလိုက္ရတယ္”
“ေၾသာ္...ဒီလိုလား၊ငါဝမ္းနည္းပါတယ္ ရင္ႏြမ္းရာ၊လာကြာ... လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သြားၾကရေအာင္၊ေနာက္နာရီဝက္ေလာက္ေနရင္ ငါးသုံးကလူတစ္ခ်ဳိ႕ အဲဒီကိုေရာက္လာၾကလိမ့္မယ္”
မိုးႏြယ္၏စကားဆုံးေသာအခါ သူဦးထုပ္ကို ခပ္ငိုက္ငိုက္ျပန္ငုံ႔ေဆာင္းလွ်က္ မိုးႏြယ္ဖြင့္ေပးေသာ တံခါးမွေန၍ လမ္းမေပၚသို႔ ထြက္လာခဲ့ရျပန္ေလသည္။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို မသတီစရာအၿပဳံးမ်ဳိးႏွင့္ ၾကည့္ေနေလ၏။ သူမိုးႏြယ္ကို လက္လွမ္းတို႔လိုက္ၿပီး ခပ္ကုန္းကုန္းအေနအထားျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ရွိရာသို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
'ေထြးခံ'လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၏ ေပါ့ဆိမ့္အရသာကို သူတို႔အႀကဳိက္ဆုံးျဖစ္၏။ နာရီဝက္ေက်ာ္သည္အထိ ထိုင္ၿပီးေနရသည့္အထိတိုင္ ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္ကလူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ေရာက္ရွိမလာေသး။ မိုးႏြယ္ကေတာ့ သူ႔ဘိသိက္ဆိုသည့္ကဗ်ာကို ခပ္တိုးတိုးရြတ္ဖတ္ၾကည့္ေနေလသည္။ ကဗ်ာဆုံးသြားေတာ့ စိတ္သိပ္မရွည္ေတာ့သည့္ေလသံျဖင့္
“သူတို႔ကလည္း ေနာက္က်လိုက္တာကြာ”
'ကြန္နက္ရွင္က်ေနလို႔ ျဖစ္မွာပဲ'ဟု မုိးႏြယ္က ခပ္တိုးတိုးဆက္ညည္း၏။ သူ... လိုက္မရယ္မိ။ ဦးထုပ္ကို ငိုက္သည္ထက္ငိုက္ေအာင္သာ ဖိမဲေဆာင္းေနမိသည္။
..... ။
“ရင္ႏြမ္း... အခုတေတာ ငါ... Performance တစ္ခုေလာက္ အရမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္ေနတယ္၊ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမယ္မွန္းလည္း မသိဘူး”
“ငါ့မွာအႀကံတစ္ခု ရွိတယ္၊ဓာတ္ပုံရိုက္မယ့္ ကင္မရာေကာင္းေကာင္းတစ္လက္ရွိရင္ ရၿပီ”
ထိုစကားတို႔ကို ေျပာလိုက္ခ်ိန္တြင္ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွမီးျခစ္ကို မြတ္သိပ္စြာ ဖိသပ္စမ္းၾကည့္မိ၏။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက ကစဥ့္ကလ်ားထိုးရယ္ျပန္၏။ မိုးႏြယ္ကသူ႔ကို မယုံၾကည္ႏိုင္စြာဆိုသလို ၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္...
“ကင္မရာက ငါ့အိမ္မွာ အခုရွိသားပဲ၊မင္းဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ”
“အဲဒါဆို မင္းအိမ္ျပန္သြားရေအာင္၊ဓာတ္ပုံသုံးပုံေလာက္ ရိုက္ရုံပဲဟာ၊ဘယ္ေလာက္မွလည္း မၾကာေလာက္ပါဘူး၊သြားရင္းနဲ႔လမ္းမွာ ငါေျပာျပမယ္ေလ၊ၿပီးေတာ့မွ... ဒီကိုတစ္ေခါက္ မင္းဘာသာမင္း ျပန္လာေတာ့ေပါ့”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မိုးႏြယ္ရဲ႕အိမ္ဆီကို အေျပးျပန္လာၾကျပန္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့... သူကိုယ္တိုင္ တံခါးေခါက္စရာမလိုေတာ့...။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီးက သူတို႔ကို နာက်ည္းစြာရႈိက္ၿမဳိျခင္း မျပဳပစ္ေသးသည္က အလြန္ကံေကာင္းေနေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။
..... ။
..... ။
..... ။
ရၿပီ။ ကင္မရာကို လိုအပ္သလို ခ်ိန္ၿပီးသြားၿပီ။ သူဦးထုပ္ကို ထပ္မံငိုက္က်သြားေစရန္ ျပဳျပင္ေဆာင္းလိုက္ေသး၏။ ဓာတ္ပုံထဲတြင္ သူ႔မ်က္ႏွာ မပါဝင္လိုေခ်။ အင္းေလ...ပါစရာကိစၥလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ခဏေန... ကင္မရာမီးဖ်တ္ခနဲလင္းတာနဲ႔ မိုးႏြယ္ပါးစပ္ထဲထည့္ထားတဲ့ ဒိုင္းနမိုက္စနက္တံကို မီးရႈိ႕ခ်လိုက္မည္။ ကင္မရာ၊သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အျပင္... ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီး၏ ဗိုက္ေခါက္တစ္ေနရာျဖစ္ေသာ ဤအိမ္ရွည္သည္ေလလည္း အစအနပင္မက်န္ေအာင္ အားလုံးလြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္မွလူမ်ား ထိုဓာတ္ပုံကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းတရားမရွိေတာ့ႏိုင္ျခင္း အျဖစ္အပ်က္အတြက္ေတာ့ သူအားနာေနမိသည္။
တစ္... ။
ႏွစ္... ။
သုံး... ။
!
ဖ်တ္ခနဲကင္မရာထံမွ မီးပြင့္ကိုေတြ႔ရသည္ႏွင့္ သူ႔ညာဘက္လက္ထဲမွ မီးေတာက္တစ္ခုက မိုးႏြယ္ကိုက္ခဲထားေသာ ဒိုင္းနမိုက္စနက္တံငယ္ဆီသို႔ ေရြ႕ေရြ႕ေလ်ာေလ်ာ ကူးစက္ေလာင္ၿမဳွိက္ၿပီးသြားၿပီၤျဖစ္သည္။ ၿမဳိ႕ပ်က္ႀကီး၏ ဝါးလုံးကြဲရယ္သံပုပ္အဲ့အဲ့မွတစ္ပါး တျခားဘာမွထူးျခားသြားျခင္းမရွိသည္ကုိ ေတြ႔မိရသည့္အခါ သူ... မိုးႏြယ္၏ပါးစပ္ဆီသို႔ ကေမ်ာကေသာ စူးၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ စိတ္ပ်က္စရာအေကာင္းဆုံး ညည္းညဴသံတစ္ခ်က္ ထြက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ မိုးႏြယ္ကိုက္ခဲထားေသာ (သူထင္သည့္) ဒိုင္းနမိုက္မွာ ညစ္စုတ္စုတ္ အနီေရာင္ဖေယာင္းတုိင္တစ္တုံးျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိလိုက္ရ၏။ ထိုေန႔မနက္က ရာသီဥတုအလြန္ေအးလြန္းလွသည့္အတြက္ ငါးသုံးကဗ်ာဆိုက္ဒ္ကလူမ်ား လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ နာရီအနည္းငယ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကေၾကာင္းကို ေနာင္အခါတြင္... မိုးႏြယ္ကသူ႔ကို ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ေလသည္။ ။
လင္းထက္ေအာင္
ပိတ္ထားသမွ်ဟာဖြင့္ရန္ (မဟုတ္) ျဖစ္သည္ ။ ။
ပိတ္ထားသမွ်ဟာဖြင့္ရန္ (မဟုတ္) ျဖစ္သည္ ။ ။
..................................................................
..................................................................
ဒီကိုယ္၀န္ဟာ ငါနဲ ့ေသြးရိုးသားရိုးရတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး
(ကဗ်ာဆရာဟာ ပထမစာေၾကာင္းမွာ အခုလိုျငင္းဆန္ပါတယ္)
(မ)သိခ်င္စိတ္ က/ျဖင့္ - ဖြင့္/ပြင့္ ထြက္သြား
သရိုးသရီ ၊ ဇိုးဇိုးဇပ္ဇပ္ ၊ အစိမ္းၾကီး ၊ ဆပ္ဆလူး ၊ ဇိကပ္ေန ၊ဇင္ေယာ္ေတာင္မ်က္လံုး
(ကဗ်ာဆရာဟာ ျငင္းဆန္ပါတယ္)
အေျခအေနကိုသံုးသပ္စိတ္ဟာ အခ်ိန္အခါ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိ/မရွိ
ျမင္ရံုနဲ ့ (မ) သိ ခ်င္/ႏိုင္ တဲ့ - ၀င္စားမႈဟာ ေစ့ေဆာ္မႈတစ္ခုခု ရဲ့ေရွ ့/ ေနာက္ - (တြင္)
သို၀ွက္မႈ မရွိေၾကာင္းျပသရန္ သင့္တြင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခင္းက်င္းမႈ လိုအပ္ - (၍)
သူက စားတယ္ ၊ သူ ကစား တယ္ ၊သူ ကစား ရင္း စားတယ္ ၊ သူက စားရင္း ကစားတယ္
ကေလးေတြေတာင္ တတ္/တက္ တယ္ ၊ လူ ၾကီးေတြလည္း ေတာင္ တက္/တတ္ တယ္
(ကဗ်ာဆရာဟာ လက္ခံမႈအားျငင္းဆန္ပါတယ္)
ကဗ်ာဆရာ အား ၾကည့္ျပီး ရယ္ၾကပါတယ္ ၊ ကဗ်ာဆရာ က/ကို ရယ္တာ ကို ၾကည့္ျပီးေန (ရ)တယ္
၁။ ပဋိပကၡအား ပံုစံ ကြဲ-လြဲ-မႈအသြင္ ႏွင့္ၾကည့္ရန္ ။
၂။ အနက္ျပန္မႈ (၀ါ) အနက္ျဖန္ ့က်က္မႈ ။
၃။ အသြင္ေဆာင္မႈအား အျမင္ႏွင့္ ထိစပ္ရန္ ။
၄။ ပမာဏ အား ပဏာမအျဖစ္ ဆန္ ့က်င္ရန္ ။
(ကဗ်ာဆရာဟာ ျငင္းဆန္ပါတယ္)
မ်ိဳးရိုးဗီဇ ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဦးေခါင္းမ်ားေရာင္း၀ယ္ေရး ၊ သဘာ၀လြန္မ်ား၊သမ ၻာမ်ား၊ လြန္မ်ား ၊ သလြန္မ်ား
ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ သည္ ကြင္းဆက္တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ခ်ိတ္ဆက္လွ်က္ ရွိ - (၍)
ကြင္းဆက္မ်ား ခ်ိတ္ဆက္လွ်က္ရွိျခင္း သည္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု (၀ါ)
တစ္ခုထက္ပိုေသာ ဆင့္ကဲမႈမ်ားျဖစ္ (ႏိုင္) သည္
(ကဗ်ာဆရာဟာ စကားလံုးမ်ားအား ျငင္းဆန္လိုက္ပါတယ္)
အၾကမ္းဖက္မႈမရွိတဲ့ ဆန္ ့က်င္မႈဟာ မြန္ျမတ္တယ္
ရွိသည္ ၊ ျဖစ္သည္ ၊ မရွိမျဖစ္ ၊ရွိလည္းျဖစ္သည္၊ မရွိလည္းျဖစ္သည္။ အရွိ ျဖစ္သည္ ။
ထင္လို ့ပါ မ၀င္ဘူး ေက်ာင္းအစ္မရဲ့ (စကားသံအျဖစ္ေျပာင္းလဲမႈ)
ထင္သာထင္ မ၀င္ဘူး ေက်ာင္းအစ္မ (မႈရင္းအဆို)
ဘာမွမေမးရင္ ဘယ္လိုလိမ္ညာမႈမ်ိဳးမွ ေျဖဆိုႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ !!!
အေတြးအေခၚသည္ မည္သည့္အေပၚတြင္အေျခခံသနည္း။ (ေမးခြန္းပံုစံ)
(ကဗ်ာဆရာဟာ ေခါင္းခါယမ္းပါတယ္)
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ေခါင္းခါယမ္းသည္မွာ တစ္စံုတရာအား
လက္မခံျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း ။ မျဖစ္တန္ရာဟုေသာ္လည္းေကာင္း၊နားမလည္ေပးႏိုင္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊
(ကဗ်ာဆရာဟာ ပထမစာေၾကာင္းမွာ အခုလိုျငင္းဆန္ပါတယ္)
(မ)သိခ်င္စိတ္ က/ျဖင့္ - ဖြင့္/ပြင့္ ထြက္သြား
သရိုးသရီ ၊ ဇိုးဇိုးဇပ္ဇပ္ ၊ အစိမ္းၾကီး ၊ ဆပ္ဆလူး ၊ ဇိကပ္ေန ၊ဇင္ေယာ္ေတာင္မ်က္လံုး
(ကဗ်ာဆရာဟာ ျငင္းဆန္ပါတယ္)
အေျခအေနကိုသံုးသပ္စိတ္ဟာ အခ်ိန္အခါ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိ/မရွိ
ျမင္ရံုနဲ ့ (မ) သိ ခ်င္/ႏိုင္ တဲ့ - ၀င္စားမႈဟာ ေစ့ေဆာ္မႈတစ္ခုခု ရဲ့ေရွ ့/ ေနာက္ - (တြင္)
သို၀ွက္မႈ မရွိေၾကာင္းျပသရန္ သင့္တြင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခင္းက်င္းမႈ လိုအပ္ - (၍)
သူက စားတယ္ ၊ သူ ကစား တယ္ ၊သူ ကစား ရင္း စားတယ္ ၊ သူက စားရင္း ကစားတယ္
ကေလးေတြေတာင္ တတ္/တက္ တယ္ ၊ လူ ၾကီးေတြလည္း ေတာင္ တက္/တတ္ တယ္
(ကဗ်ာဆရာဟာ လက္ခံမႈအားျငင္းဆန္ပါတယ္)
ကဗ်ာဆရာ အား ၾကည့္ျပီး ရယ္ၾကပါတယ္ ၊ ကဗ်ာဆရာ က/ကို ရယ္တာ ကို ၾကည့္ျပီးေန (ရ)တယ္
၁။ ပဋိပကၡအား ပံုစံ ကြဲ-လြဲ-မႈအသြင္ ႏွင့္ၾကည့္ရန္ ။
၂။ အနက္ျပန္မႈ (၀ါ) အနက္ျဖန္ ့က်က္မႈ ။
၃။ အသြင္ေဆာင္မႈအား အျမင္ႏွင့္ ထိစပ္ရန္ ။
၄။ ပမာဏ အား ပဏာမအျဖစ္ ဆန္ ့က်င္ရန္ ။
(ကဗ်ာဆရာဟာ ျငင္းဆန္ပါတယ္)
မ်ိဳးရိုးဗီဇ ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဦးေခါင္းမ်ားေရာင္း၀ယ္ေရး ၊ သဘာ၀လြန္မ်ား၊သမ ၻာမ်ား၊ လြန္မ်ား ၊ သလြန္မ်ား
ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ သည္ ကြင္းဆက္တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ခ်ိတ္ဆက္လွ်က္ ရွိ - (၍)
ကြင္းဆက္မ်ား ခ်ိတ္ဆက္လွ်က္ရွိျခင္း သည္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု (၀ါ)
တစ္ခုထက္ပိုေသာ ဆင့္ကဲမႈမ်ားျဖစ္ (ႏိုင္) သည္
(ကဗ်ာဆရာဟာ စကားလံုးမ်ားအား ျငင္းဆန္လိုက္ပါတယ္)
အၾကမ္းဖက္မႈမရွိတဲ့ ဆန္ ့က်င္မႈဟာ မြန္ျမတ္တယ္
ရွိသည္ ၊ ျဖစ္သည္ ၊ မရွိမျဖစ္ ၊ရွိလည္းျဖစ္သည္၊ မရွိလည္းျဖစ္သည္။ အရွိ ျဖစ္သည္ ။
ထင္လို ့ပါ မ၀င္ဘူး ေက်ာင္းအစ္မရဲ့ (စကားသံအျဖစ္ေျပာင္းလဲမႈ)
ထင္သာထင္ မ၀င္ဘူး ေက်ာင္းအစ္မ (မႈရင္းအဆို)
ဘာမွမေမးရင္ ဘယ္လိုလိမ္ညာမႈမ်ိဳးမွ ေျဖဆိုႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ !!!
အေတြးအေခၚသည္ မည္သည့္အေပၚတြင္အေျခခံသနည္း။ (ေမးခြန္းပံုစံ)
(ကဗ်ာဆရာဟာ ေခါင္းခါယမ္းပါတယ္)
ရွင္းလင္းခ်က္။ ။ ေခါင္းခါယမ္းသည္မွာ တစ္စံုတရာအား
လက္မခံျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း ။ မျဖစ္တန္ရာဟုေသာ္လည္းေကာင္း၊နားမလည္ေပးႏိုင္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊
လက္ခံျခင္းမွာမျဖစ္ႏိုင္ဟုေသာ္လညး္ေကာင္း ... လည္းေကာင္း ... လည္းေကာင္း.......
ျဖည့္စြက္ရန္ ။ ။ သင္ထင္သမွ်ကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးပါ ။
ခံစားမႈျပပုဒ္ ၊ အသံုးအႏႈန္းက်စ္လစ္မႈ ၊ နိမိတ္ပံု ၊လႈမႈ၀န္းက်င္ဆိုင္ရာမ်ား ၊ သမိုင္းေၾကာင္း
(ကဗ်ာဆရာဟာ ထိုမွ်အထိျငင္းဆန္ပါတယ္)
ကဗ်ာဆရာ ဘယ္မွာလဲ ။
ကဗ်ာဆရာရွိျခင္းကို ျငင္းဆန္ပါတယ္ ။
ကဗ်ာဆရာဟာ ကဗ်ာကို ျငင္းဆန္ပါတယ္ ။
ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာဆရာရွိျခင္းကို ျငင္းဆန္ပါတယ္ ။
ရင္ခြင္ရွိန္း (FEPB)
ျဖည့္စြက္ရန္ ။ ။ သင္ထင္သမွ်ကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးပါ ။
ခံစားမႈျပပုဒ္ ၊ အသံုးအႏႈန္းက်စ္လစ္မႈ ၊ နိမိတ္ပံု ၊လႈမႈ၀န္းက်င္ဆိုင္ရာမ်ား ၊ သမိုင္းေၾကာင္း
(ကဗ်ာဆရာဟာ ထိုမွ်အထိျငင္းဆန္ပါတယ္)
ကဗ်ာဆရာ ဘယ္မွာလဲ ။
ကဗ်ာဆရာရွိျခင္းကို ျငင္းဆန္ပါတယ္ ။
ကဗ်ာဆရာဟာ ကဗ်ာကို ျငင္းဆန္ပါတယ္ ။
ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာဆရာရွိျခင္းကို ျငင္းဆန္ပါတယ္ ။
ရင္ခြင္ရွိန္း (FEPB)
Argumentative prose(စမ္းသပ္)
တစ္ ခု ခု က ျပဳ လုပ္ သြား ရ ေလာက္ ေအာင္ အ ေတာ္ ျဖစ္ (ခ်င္) ေန ခဲ့ တယ္ မ ဟုတ္ လား
နားထဲစီး၀င္လာတဲ့အသံမွာ ဆာေလာင္မႈဓါတ္အနည္းငယ္ပါ၀င္
အႏုပညာအေၾကာလႈပ္မႈဟာ ေခ်ာ္ရည္ေတြနဲ ့သူငယ္အိမ္ထဲ
ဒီေန ့ကိုျဖတ္မွျဖစ္မယ္ဆိုမွေတာ့ … ရွင္သန္မႈဟာ ေနရာမရေတာ့ဖူး။
ခ်စ္စဖြယ္ သြားတက္ ကေလးလည္းမလာ။
ဒီမွာ ေမတၱာတရားဟာ ပူလိုက္ ေအးလိုက္ …
ကိုယ္ ရလိုက္တာ ေကာက္ရိုး - (မိႈ) မ်ားပဲ။
ေနရာနည္းနည္းေလာက္ေရႊ ့လိုက္တာနဲ ့ပံုစံပ်က္ယြင္းမႈတစ္ခုခုျဖစ္သြားမလား။
ဒီတနဂၤေႏြမ်ားေၾကာင့္ ဒီလမ္းဟာ ၊ ဒီျမင္ကြင္းဟာ ၾကိဳက္ျခင္းကိုခံရ
ပလိန္းၾကီးေဆးထိုးဖို ့…
ကေတာင္းၾကိဳက္ျပီး ေျမာင္းႏိႈက္ဖို ့…
အေကာင္းၾကိဳက္ရင္ … ေဇာင္းတိုက္ဖို ့။
ခင္မင္မႈဟာ ဒီေကာင္ေတြရဲ ့ကြန္ဒံုးပဲ ။
လူ ့အဖြဲ ့အစည္းကိုခ်စ္ဖို ့မေျပာနဲ ့။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းကိုေတာင္ မခ်စ္ႏိုင္ေသးဘူး။
အဲ့ဒီေတာ့ တိုးတက္မႈေတြ ျပန္ယူသြားပါ။ စိမ္းလန္းစိုျပည္ေရးေတြျပန္ေခၚသြား ။
ကိစၥျပီးေျမာက္မႈေၾကာင့္ အခြင့္အေရးဟာ သြားၾကားညပ္
ဒီျပတင္းေပါက္ဟာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္တစ္ေခ်ာင္းပဲ …
တစ္ေယာက္တည္းသံုးရတာ …
လူအမ်ားနဲ ့ရုန္းရမွာ …
ကိုယ္ဟာ ဘယ္ရီသီးေတြကိုပဲ ၾကိဳက္ေနခဲ့ ။
အေနအထားဟာ တစ္ေပနဲ ့မွကုလားပဲ …
ကိုယ့္ ဖားဟာ ကိုယ့္ကို ၀င္ရိုက္ခဲ့ …
သေဘာထားကြဲလြဲေနဖို ့အခ်ိန္မရဖူး။
ကိုယ့္ အသက္ရွဳမႈဟာ ပရိုဂရမ္ နဲ ့စနစ္တက်နဲ ့
ဖုန္းခြက္ထဲက သူမအသံဟာ ကိုက္ခဲမႈအရင္းအျမစ္နဲ ့…
မနက္စာကို သမ္းေ၀ ပစ္လိုက္တယ္။
သူ ့ဖြားေအကက္ဆက္လိုပဲ … (တစ္ေယာက္ေယာက္က အျမန္ျပင္ဖို ့လုပ္ထားပါ)
ရွာမရတဲ့စကားေတြအတြက္ လွ်ာကို ေခါက္ - သိမ္းခဲ့ … ႏႈတ္ခမ္းကိုသပ္ခဲ့
မင့္ အတြက္ကုန္ၾကမ္းဟာ ငါျဖစ္ပါေစ …
ဒီေန ့ညေန ေလးနာရီ တိတိမွာ စိတ္အဆင္ေျပမႈဟာ ငါနဲ ့ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းကို ေက်ာသပ္
မင့္အတြက္ လွီးျဖတ္ေပးစရာဟာငါ့ ပစၥဳပၸန္ပဲက်န္တယ္။ စိတ္ကူးရွိသလိုသံုး။
ငါကေတာ့ ကံေပါ့။ ျပဳလုပ္ျခင္းပဲ ခံမယ္။
ရင္ခြင္ရွိန္း
ကိုယ္ဟာ ကမၻာၾကီးရဲ့ ေသြးျပန္ေၾကာ တစ္ေခ်ာင္းပဲ
အေရျပားအႏွံ႔ မီးေလာင္ဖုေတြ ေပါက္ေနသလို
စိတ္က အဖတ္လိုက္ ကြာက်လာ
စိုးရိမ္မွဳ႕ေတြ ေသာကေတြနဲ႔ အာေခါင္တစ္ေလွ်ာက္
လက္ဖ်ား လက္သည္းခြံၾကားထဲအထိ
ကိုယ္ ေအးစက္ နာက်င္ေနခဲ့ရ ။
ေသြးသား ၊ ေငြေၾကး ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ၊ အဆင့္မွီ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း
အျပဳသေဘာေဆာင္ အသက္အရြယ္ အပိုင္းအျခား
" က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ကလြဲရင္
ဘာကိုမွ သိပ္အယံု အၾကည္ မရွိလွပါဘူး "
လူကို ေငြေၾကးနဲ႔ မွ်ားမယ္ ဒါမွ မဟုတ္
ေငြေၾကးကို လူနဲ႔ ျပန္မွ်ားမယ္ ။
ကစဥ့္ကလ်ား စုိးရိမ္မွဳ႕ေတြ ပူးကပ္ေပ်ာ့ေခါက္
အာေခါင္ထဲက ႏွိဳက္ထုတ္လိုက္ရတဲ့
ေခတ္ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ ေတာင္းဆိုမွဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕
အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းေတြပါပဲကြယ္
အသက္ရွင္ ေနထိုင္မွဳ႕ ပံုရိပ္က တစ္စ တစ္စ
မွံဳရီေ၀၀ါးလာခဲ့
ကားဟြန္းသံေတြရဲ့ ေအာက္မွာ
က်ေနာ့္အေပၚထားတဲ့ အေမ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ကို အရည္ေပ်ာ္က်လုျပီ ။
ကိုယ္ဟာ ကမၻာၾကီးရဲ့ ေသြးျပန္ေၾကာ တစ္ေခ်ာင္းပဲ
Science is the Gods,
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိမ္းညႊတ္မွဳ႕ေတြကို
အားပါးတရ ရယ္ေမာပစ္ေလ့ရွိတယ္ ။
ယံုၾကည္မွဳ႕ လြန္ကဲျခင္း ျဖစ္စဥ္မွာ
အရင္းအနွီးေတြ အရမ္းမ်ားတာပဲ ျမိဳ႕မေလးရယ္
အဲ့ဒီ လွ်ာ ဖ်ား ေလး ေပါ့
ၾကိမ္လံုးျဖစ္လိုက္ ၊ ဓားသြားျဖစ္လိုက္
ဘာသာ ေဗဒရဲ့ အသိမ့္ေမြ႕ဆံုး ကူးလူးမွဳ႕
အရွိတရားဟာ အေပါစား အရက္တစ္ခြက္ပဲ
တန္ဖိုးနိမ့္က်ျခင္း ၊ အရသာ ပ်က္စီးျခင္း ၊ ပံုမွန္ မဟုတ္ျခင္း
အႏုတ္လကၡဏာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့
ေ ဘ း ထြ က္ ဆို း က်ိ ဳ း မ ေ လ း
သက္ကြင္းထဲေရာက္ေအာင္ လာခဲ့မယ္ ။ ။
- ေမာင္မိုးျမင့္
၁ ၆ ၂ ၂ ၀ ၁ ၂
စိတ္က အဖတ္လိုက္ ကြာက်လာ
စိုးရိမ္မွဳ႕ေတြ ေသာကေတြနဲ႔ အာေခါင္တစ္ေလွ်ာက္
လက္ဖ်ား လက္သည္းခြံၾကားထဲအထိ
ကိုယ္ ေအးစက္ နာက်င္ေနခဲ့ရ ။
ေသြးသား ၊ ေငြေၾကး ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ၊ အဆင့္မွီ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း
အျပဳသေဘာေဆာင္ အသက္အရြယ္ အပိုင္းအျခား
" က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ကလြဲရင္
ဘာကိုမွ သိပ္အယံု အၾကည္ မရွိလွပါဘူး "
လူကို ေငြေၾကးနဲ႔ မွ်ားမယ္ ဒါမွ မဟုတ္
ေငြေၾကးကို လူနဲ႔ ျပန္မွ်ားမယ္ ။
ကစဥ့္ကလ်ား စုိးရိမ္မွဳ႕ေတြ ပူးကပ္ေပ်ာ့ေခါက္
အာေခါင္ထဲက ႏွိဳက္ထုတ္လိုက္ရတဲ့
ေခတ္ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ ေတာင္းဆိုမွဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕
အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းေတြပါပဲကြယ္
အသက္ရွင္ ေနထိုင္မွဳ႕ ပံုရိပ္က တစ္စ တစ္စ
မွံဳရီေ၀၀ါးလာခဲ့
ကားဟြန္းသံေတြရဲ့ ေအာက္မွာ
က်ေနာ့္အေပၚထားတဲ့ အေမ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ထုနဲ႔ ထည္နဲ႔ကို အရည္ေပ်ာ္က်လုျပီ ။
ကိုယ္ဟာ ကမၻာၾကီးရဲ့ ေသြးျပန္ေၾကာ တစ္ေခ်ာင္းပဲ
Science is the Gods,
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိမ္းညႊတ္မွဳ႕ေတြကို
အားပါးတရ ရယ္ေမာပစ္ေလ့ရွိတယ္ ။
ယံုၾကည္မွဳ႕ လြန္ကဲျခင္း ျဖစ္စဥ္မွာ
အရင္းအနွီးေတြ အရမ္းမ်ားတာပဲ ျမိဳ႕မေလးရယ္
အဲ့ဒီ လွ်ာ ဖ်ား ေလး ေပါ့
ၾကိမ္လံုးျဖစ္လိုက္ ၊ ဓားသြားျဖစ္လိုက္
ဘာသာ ေဗဒရဲ့ အသိမ့္ေမြ႕ဆံုး ကူးလူးမွဳ႕
အရွိတရားဟာ အေပါစား အရက္တစ္ခြက္ပဲ
တန္ဖိုးနိမ့္က်ျခင္း ၊ အရသာ ပ်က္စီးျခင္း ၊ ပံုမွန္ မဟုတ္ျခင္း
အႏုတ္လကၡဏာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့
ေ ဘ း ထြ က္ ဆို း က်ိ ဳ း မ ေ လ း
သက္ကြင္းထဲေရာက္ေအာင္ လာခဲ့မယ္ ။ ။
- ေမာင္မိုးျမင့္
၁ ၆ ၂ ၂ ၀ ၁ ၂
ထန္းေျခာက္ပင္
ကတၱရာလမ္း ခပ္မဲမဲေတြ ဆံုတာပါပဲ
ထသြား ထလာ ယဥ္ေက်းမွဳ႕နဲ႔ လူငယ္ေတြ
ဖြဲနဲ႔ပက္သလို တဖြဲဖြဲ ၀ဲ က်လာတယ္
ေဆာင္း၀င္စရက္ေတြမွာ ႏွင္းကိုစတင္ေတြ႔ရွိသူဟာ
ဓားနဲ႔ျခစ္ထားတဲ့ အမွန္တရားကို လက္ေဆာင္ရခဲ့မယ္ ။
တကယ္ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ အမွန္လား
အမွန္က တကယ္ ေပ်ာ္က်သြားတာလား ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ခုန္သံဟာ
အေရာင္ေတာက္ျပီး အရမ္းထိခိုက္လြယ္ေနခဲ့တယ္ ။
ေဘးလြယ္အိပ္ကေလးထဲမွာ သူ႔ဓာတ္ပံုေလး
ထြန္းေရႊေရာင္နဲ႔ ဗံဒါပင္ဟာတြဲဲျပီး ညေနက သန္႔စင္လြန္းအားၾကီးတယ္ ။
အမွတ္ ( ၅၇ ) ဗိုက္ပူ သစ္သားဘက္စ္ကားအိုၾကီး တစ္စီး
အခ်စ္ကေဘာလံုး အသင္းေတြကို မသိ၀ူး
အရပ္ နည္းနည္း ပုတယ္
မုန္တိုင္းတစ္၀က္ ပန္းတစ္၀က္နဲ႔ "ဂ်စ္ပစီ" လို႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚတယ္ ။
ငံုးဥျပဳတ္ ေကၽြးျပီး ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ကိုင္ခ်င္တာဟာ
ေသြးရိုး သားရိုး အမွား တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း
ရန္ကုန္-မႏၱေလး အမွတ္(၄) လမ္းမၾကီးေပၚမွာ မွတ္သားထားမိခဲ့
မိုးေတြ ရြာတယ္
ေနေတြ ပူတယ္
ႏွင္းေတြ က်တယ္
သဘာ၀ အလွတရားေတြထဲမွာပါလာတဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးရဲ့ နာမည္
"ညီမေလး"
လက္ေရး ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေပးခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္
ေခတ္ေပၚ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းစာသား တစ္ပိုင္းတစ္စ
ပဲခူးျမိဳ႕အလြန္မွာ ဖိနပ္မစီးတာ ေသရာပါ နာက်င္မွဳ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။
ခဏ ခဏ လြမ္းရေအာင္
ခ်စ္သူေတြ ခဏ ခဏ နမ္းၾကတာလား
ယုန္မေလး
ပြတ္သပ္ၾကည္စယ္တက္တဲ့ လက္ေဗြရာေတြ ျပန္ေပးပါ
လမ္းမၾကီးကေတာ့ အရင္လို ခပ္မဲမဲပါပဲ
ကားေတြ ပိုမ်ားလာတယ္
၅၀ ေပးရင္ ၾကိဳက္သေလာက္ စီးလို႔မရေတာ့ဘူး
လမ္းထိပ္က ပိေတာက္ပင္ၾကီး ေတာ္ေတာ္ အိုေနျပီ ။
ကမၻာၾကီးလည္း ျပားသြားျပီ
လမ္းေတြလည္း ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနျပီ
ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ ေနာက္မွာ က်န္ေနေသးတာက
ဆံပင္ အရွည္ေတြရယ္ ၊ ေရခဲမုန္႔ ႏွစ္ခြက္ရယ္
အရွက္သည္းသည္း အိမ္မက္ေတြရယ္
ေဆးလိပ္ မျဖတ္ႏွိဳင္ေသးတာရယ္
ဒီေလာက္ပါပဲ
အဲ့ဒီ မွတ္တိုင္မွာ က်ေနာ္ ဆင္းပါရေစ
ထ န္ း ေ ျခ ာ က္ ပ င္ ။ ။
- ေမာင္မိုးျမင့္
၈ ၇ ၂ ၀ ၁ ၁
ထသြား ထလာ ယဥ္ေက်းမွဳ႕နဲ႔ လူငယ္ေတြ
ဖြဲနဲ႔ပက္သလို တဖြဲဖြဲ ၀ဲ က်လာတယ္
ေဆာင္း၀င္စရက္ေတြမွာ ႏွင္းကိုစတင္ေတြ႔ရွိသူဟာ
ဓားနဲ႔ျခစ္ထားတဲ့ အမွန္တရားကို လက္ေဆာင္ရခဲ့မယ္ ။
တကယ္ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ အမွန္လား
အမွန္က တကယ္ ေပ်ာ္က်သြားတာလား ။
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္ခုန္သံဟာ
အေရာင္ေတာက္ျပီး အရမ္းထိခိုက္လြယ္ေနခဲ့တယ္ ။
ေဘးလြယ္အိပ္ကေလးထဲမွာ သူ႔ဓာတ္ပံုေလး
ထြန္းေရႊေရာင္နဲ႔ ဗံဒါပင္ဟာတြဲဲျပီး ညေနက သန္႔စင္လြန္းအားၾကီးတယ္ ။
အမွတ္ ( ၅၇ ) ဗိုက္ပူ သစ္သားဘက္စ္ကားအိုၾကီး တစ္စီး
အခ်စ္ကေဘာလံုး အသင္းေတြကို မသိ၀ူး
အရပ္ နည္းနည္း ပုတယ္
မုန္တိုင္းတစ္၀က္ ပန္းတစ္၀က္နဲ႔ "ဂ်စ္ပစီ" လို႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚတယ္ ။
ငံုးဥျပဳတ္ ေကၽြးျပီး ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ကိုင္ခ်င္တာဟာ
ေသြးရိုး သားရိုး အမွား တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း
ရန္ကုန္-မႏၱေလး အမွတ္(၄) လမ္းမၾကီးေပၚမွာ မွတ္သားထားမိခဲ့
မိုးေတြ ရြာတယ္
ေနေတြ ပူတယ္
ႏွင္းေတြ က်တယ္
သဘာ၀ အလွတရားေတြထဲမွာပါလာတဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးရဲ့ နာမည္
"ညီမေလး"
လက္ေရး ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေပးခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္
ေခတ္ေပၚ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းစာသား တစ္ပိုင္းတစ္စ
ပဲခူးျမိဳ႕အလြန္မွာ ဖိနပ္မစီးတာ ေသရာပါ နာက်င္မွဳ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။
ခဏ ခဏ လြမ္းရေအာင္
ခ်စ္သူေတြ ခဏ ခဏ နမ္းၾကတာလား
ယုန္မေလး
ပြတ္သပ္ၾကည္စယ္တက္တဲ့ လက္ေဗြရာေတြ ျပန္ေပးပါ
လမ္းမၾကီးကေတာ့ အရင္လို ခပ္မဲမဲပါပဲ
ကားေတြ ပိုမ်ားလာတယ္
၅၀ ေပးရင္ ၾကိဳက္သေလာက္ စီးလို႔မရေတာ့ဘူး
လမ္းထိပ္က ပိေတာက္ပင္ၾကီး ေတာ္ေတာ္ အိုေနျပီ ။
ကမၻာၾကီးလည္း ျပားသြားျပီ
လမ္းေတြလည္း ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနျပီ
ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ ေနာက္မွာ က်န္ေနေသးတာက
ဆံပင္ အရွည္ေတြရယ္ ၊ ေရခဲမုန္႔ ႏွစ္ခြက္ရယ္
အရွက္သည္းသည္း အိမ္မက္ေတြရယ္
ေဆးလိပ္ မျဖတ္ႏွိဳင္ေသးတာရယ္
ဒီေလာက္ပါပဲ
အဲ့ဒီ မွတ္တိုင္မွာ က်ေနာ္ ဆင္းပါရေစ
ထ န္ း ေ ျခ ာ က္ ပ င္ ။ ။
- ေမာင္မိုးျမင့္
၈ ၇ ၂ ၀ ၁ ၁
ကၽြန္ေတာ့္အေဖ
အေဖေရ....
ေလာကၾကီးမွာေငါင္စဥ္းစဥ္းနဲ႕
စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္ေအာင္
လူေဘာင္မွာသြပ္သြင္းခဲ့တာလား....
အေဖေရ..
အေဖကေတာ့ခဏတာတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ခါးစိးၿပီးခံလိုက္ရတာဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမဲေလာကၾကီးကကၽြန္ေတာ္ကိုအသက္ရွဴခြင္ေပးထားေသးတယ္
အေဖေရ
ဘ၀ဆိုတာဘာေၾကာင္းညာေၾကာင္း
ထပ္ေလာင္းေၿပာခဲ့ေသးတယ္ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါ
ေၿခလွုပ္လက္လွဳပ္ တစ္ခ်ိန္က်ရင္သူဘာသာ
ၿပိးသြားတာပဲသိေနတယ္ဗ်ာ......
အေဖေရ
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြေဖာက္ၾကည့္ခ်င္လား
အယူအဆေတြ စည္းမ်ည္းေတြရွိခ်င္မွရွိလိမ္မယ္
ဒါေပမဲ အေဖ
ကၽြန္ေတာ္မမိုက္တတ္ေသးဘူးေနာ္
အေဖေရ
ပညာတတ္ၾကီးၿဖစ္ရမယ္လိုေၿပာတိုင္း
အေဖႏွလံုးသားကိုကိုယ္ခ်င္းစာရဲ႕ဗ်ာ
ဒါေပမဲ့ခက္တာက...............
ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ပညာမွာ
ညီမွ်ၿခင္းေတြ၊ကုန္ထုတ္စြမ္းအားေတြ၊ေဆးပညာေတြ
မပါဘူးဗ်ာ..........
အေဖေရ
ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ရတဲ့ဘ၀မွ
ေဗာေလာေမ်ာတဲအမွိဳက္နဲ႕ဒိုက္ေတြပဲ
ရွိေနေလရဲ႕
အခ်ိန္ရရင္ဆည္ခ်င္ပါေသးရဲ႕ဗ်ာ........
အေဖေရ....
ဆံုးမၾသ၀ါဒေၿပာတိုင္း
ေခါင္းၿငိတ္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို
ၾကိမ္လံုးနဲ႕သာရိုက္ခ်င္ရဲ႕ဗ်ာ.....
ဒါေပမဲေလ.လူဆိုတာက.........
အေဖေရ..
ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္က်တတ္ရဲ႕လားဗ်ာ
ဒါေပမဲဒီေကာင္ေတြခုန္ဆင္းလာတိုင္း
တိက်တဲ့အေၿဖေတာ့မရွိပါဘူးေလ
အေဖေရ.......
သတၱ၀ါတစ္ခုကံတစ္ခုဆိုၿပီး
အေဖထြက္သြားလဲ
အေဖေသြးေတြကၽြန္ေတာ္ရင္မွာၿမဴးတူးေနေလ၇ဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္အေဖ.........
ဒါေပမဲ့ေလ
အေဖလိုလကာၤဆန္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္မမိုက္တတ္ေသးဘူးအေဖ
ေလာကၾကီးမွာေငါင္စဥ္းစဥ္းနဲ႕
စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္ေအာင္
လူေဘာင္မွာသြပ္သြင္းခဲ့တာလား....
အေဖေရ..
အေဖကေတာ့ခဏတာတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ခါးစိးၿပီးခံလိုက္ရတာဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမဲေလာကၾကီးကကၽြန္ေတာ္ကိုအသက္ရွဴခြင္ေပးထားေသးတယ္
အေဖေရ
ဘ၀ဆိုတာဘာေၾကာင္းညာေၾကာင္း
ထပ္ေလာင္းေၿပာခဲ့ေသးတယ္ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါ
ေၿခလွုပ္လက္လွဳပ္ တစ္ခ်ိန္က်ရင္သူဘာသာ
ၿပိးသြားတာပဲသိေနတယ္ဗ်ာ......
အေဖေရ
ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြေဖာက္ၾကည့္ခ်င္လား
အယူအဆေတြ စည္းမ်ည္းေတြရွိခ်င္မွရွိလိမ္မယ္
ဒါေပမဲ အေဖ
ကၽြန္ေတာ္မမိုက္တတ္ေသးဘူးေနာ္
အေဖေရ
ပညာတတ္ၾကီးၿဖစ္ရမယ္လိုေၿပာတိုင္း
အေဖႏွလံုးသားကိုကိုယ္ခ်င္းစာရဲ႕ဗ်ာ
ဒါေပမဲ့ခက္တာက...............
ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ပညာမွာ
ညီမွ်ၿခင္းေတြ၊ကုန္ထုတ္စြမ္းအားေတြ၊ေဆးပညာေတြ
မပါဘူးဗ်ာ..........
အေဖေရ
ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ရတဲ့ဘ၀မွ
ေဗာေလာေမ်ာတဲအမွိဳက္နဲ႕ဒိုက္ေတြပဲ
ရွိေနေလရဲ႕
အခ်ိန္ရရင္ဆည္ခ်င္ပါေသးရဲ႕ဗ်ာ........
အေဖေရ....
ဆံုးမၾသ၀ါဒေၿပာတိုင္း
ေခါင္းၿငိတ္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကို
ၾကိမ္လံုးနဲ႕သာရိုက္ခ်င္ရဲ႕ဗ်ာ.....
ဒါေပမဲေလ.လူဆိုတာက.........
အေဖေရ..
ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္က်တတ္ရဲ႕လားဗ်ာ
ဒါေပမဲဒီေကာင္ေတြခုန္ဆင္းလာတိုင္း
တိက်တဲ့အေၿဖေတာ့မရွိပါဘူးေလ
အေဖေရ.......
သတၱ၀ါတစ္ခုကံတစ္ခုဆိုၿပီး
အေဖထြက္သြားလဲ
အေဖေသြးေတြကၽြန္ေတာ္ရင္မွာၿမဴးတူးေနေလ၇ဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္အေဖ.........
ဒါေပမဲ့ေလ
အေဖလိုလကာၤဆန္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္မမိုက္တတ္ေသးဘူးအေဖ
ေရခဲျမစ္၏ဆုေတာင္း
ၿပတင္းတံခါးရဲ႔ အျပင္ဖက္မွာ
ႏွင္းေတြက်ေနတဲ႔ ညဟာ ေအးစက္လြန္းေနခဲ႔တယ္
ဒီရင္ထဲမွာေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ 'မ' အတြက္ ေႏြးေထြးမႈေတြ
အျပည္႔ရယ္ပါ..
ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းတယ္ မ ရယ္.
ဘယ္ေသာအခါမွ အတူမရွိႏုိင္ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀ႏွစ္ခုအတြက္
ဆုေတာင္းျခင္းဆုိတာဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးရယ္ပါ.
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ႔ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးကုိသာ
တရႈိက္မက္မက္ စဲြလမ္းဆုပ္ကုိင္ေနဆဲပါ
ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းတယ္. မ
ဒီအခ်ိန္ဆုိ မ ဘာလုပ္ေနမလဲ.
ခရစ္စမတ္သီခ်င္းေတြ သီေၾကြးေနမလား
ခရစ္ေတာ္အေၾကာင္း ေကာင္းခ်ီးသဘင္ ဆင္ယင္ေနမလား
ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေအာက္မွာ ပါဆယ္လ္ထုပ္ေတြ ေဖာက္ေနမလား
ခရစ္စမတ္ပါတီမွာ ရီေ၀စြာနဲ႔ ၀ိုင္အရက္ေတြ ေသာက္ေနၾကမလား..
ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး မ..
တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မသိ၀ံ႔၊ မသိတတ္၊ မသိခ်င္ခဲ႔တာပါ..
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ ေပ်ာ္ေနေမာ္ေနေပမယ္႔
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီႏွစ္ခရစ္စမတ္ကုိ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာပဲ
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ က်င္းပခဲ႔တယ္...
မ အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ရွာေဖြထားတဲ႔ အြန္လုိင္းေပၚက ပုိ႔စကဒ္လွလွေလးတစ္ခုရယ္
မ အတြက္ တုိင္တည္ျပီး ေရးစပ္ထားတဲ႔ ေဟာဒီ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္
မ အတြက္ စူးနင္႔စြာ ေပးဆပ္ထားတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေ၀ဒနာ တစ္ခ်ိဳ႔ရယ္
အဆင္ေျပသလုိ လုပ္ထားတဲ႔ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ျပဳတ္ေလးတစ္ခြက္ရယ္
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ ေျမပဲဆားေလွာ္ေလးတစ္ထုပ္ရယ္နဲ႔
[listen] သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ဖြင္႔ျပီး
ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ေတြကုိ ဟုိးးးးးး အေ၀းတစ္ေနရာကုိ လႊတ္ထားခဲ႔တယ္...
ေနျခည္၀င္ေရာက္လုိ႔ ညအေမွာင္ကြယ္ေပ်ာက္တဲ႔ မနက္ခင္းမွာ
ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ကုိ သူတုိ႔ တစ္ေနရာရာမွာ လႊင္႔ပစ္ၾကေတာ႔မယ္.
ခရစ္စမတ္ဆုေတာင္းပုိ႔စကဒ္ေလးေတြကုိ ျမင္သာမယ္႔
တစ္ေနရာရာမွာ ခ်ိတ္ဆဲြသိမ္းဆည္းထားၾကလိမ္႔မယ္.
ေဟာ...
၂၀၀၉ တဲ႔.
ဒါေတြကုိ သူတုိ႔ေမ႔သြားမွာပါ..
သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ ေဩာ္... တစ္ခါက ဆုိတဲ႔ အေတြးနဲ႔ပဲ
ဒါေတြကို အေ၀းမွာ ထားခဲ႔ၾကေတာ႔မွာပါ..
မ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီညေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
မ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ပုိ႔သခဲ႔တဲ႔ ေမတၱာ
မ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးဆဲြခဲ႔တဲ႔ ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ကေတာ႔
ေဟာဒီ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ
ႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာျမင္႔သည္တုိင္
ခုိင္မာစြာ တည္ရွိေနဦးမွာပါ...
ကၽြန္ေတာ္ေသဆုံးသြားခဲ႔ရင္ေတာင္
မ အတြက္ ေလးနက္စြာ ငိုေၾကြးခဲ႔တဲ႔ ဒီမ်က္ရည္ေတြ
ေရခဲျမစ္အျဖစ္ ဆက္လက္စီးဆင္းေနဦးမွာပါ
ခရစ္စမတ္ေရာက္ခဲ႔ျပီ မ ေရ...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....
ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ....
ရႊင္လန္းပါေစ....
ေအးျမပါေစ....
ေ၀ဒနာအပူအပင္ေတြၾကားထဲမွာ
အားရေအာင္ ငုိေၾကြးခဲ႔တဲ႔ ဒီမ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္လုိ႔
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်လာေနတဲ႔ ႏွင္းစက္ေလးေတြနဲ႔အတူ
မ အတြက္ဆုေတာင္းတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ယူငင္လာခဲ႔တယ္.
ေဟာ. ဟုိမွာ ၾကည္႔
ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ထက္မွာ လင္းလက္ေနတဲ႔ မီးပြင္႔ေလးတစ္ပြင္႔
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြကုိ ဖြင္႔ဟေနေလရဲ႔
မယ္ရီခရစ္စမတ္ပါေနာ္ မ...
ဘယ္ေသာအခါမွ အတူမရွိႏုိင္ေတာ႔ေပမယ္႔
ကၽြန္ေတာ္႔ခ်စ္ျခင္းေတြကေတာ႔ တည္ျငိမ္စြာ ဆက္လက္စီးဆင္းေနဆဲပါ...
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ႏွစ္သစ္ေလးျဖစ္ပါေစေနာ္ မ..
ျပတင္းတံခါးရဲ႔ အျပင္ဖက္မွာ
ႏွင္းေတြက်ေနတဲ႔ ညဟာ ေအးစက္လြန္းေနခဲ႔တယ္
ဒီရင္ထဲမွာေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ 'မ' အတြက္ ေႏြးေထြးမႈေတြ
အျပည္႔ရယ္ပါ..
ႏွင္းေတြက်ေနတဲ႔ ညဟာ ေအးစက္လြန္းေနခဲ႔တယ္
ဒီရင္ထဲမွာေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ 'မ' အတြက္ ေႏြးေထြးမႈေတြ
အျပည္႔ရယ္ပါ..
ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းတယ္ မ ရယ္.
ဘယ္ေသာအခါမွ အတူမရွိႏုိင္ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀ႏွစ္ခုအတြက္
ဆုေတာင္းျခင္းဆုိတာဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးရယ္ပါ.
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ႔ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးကုိသာ
တရႈိက္မက္မက္ စဲြလမ္းဆုပ္ကုိင္ေနဆဲပါ
ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းတယ္. မ
ဒီအခ်ိန္ဆုိ မ ဘာလုပ္ေနမလဲ.
ခရစ္စမတ္သီခ်င္းေတြ သီေၾကြးေနမလား
ခရစ္ေတာ္အေၾကာင္း ေကာင္းခ်ီးသဘင္ ဆင္ယင္ေနမလား
ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေအာက္မွာ ပါဆယ္လ္ထုပ္ေတြ ေဖာက္ေနမလား
ခရစ္စမတ္ပါတီမွာ ရီေ၀စြာနဲ႔ ၀ိုင္အရက္ေတြ ေသာက္ေနၾကမလား..
ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး မ..
တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မသိ၀ံ႔၊ မသိတတ္၊ မသိခ်င္ခဲ႔တာပါ..
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ ေပ်ာ္ေနေမာ္ေနေပမယ္႔
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီႏွစ္ခရစ္စမတ္ကုိ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာပဲ
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ က်င္းပခဲ႔တယ္...
မ အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ရွာေဖြထားတဲ႔ အြန္လုိင္းေပၚက ပုိ႔စကဒ္လွလွေလးတစ္ခုရယ္
မ အတြက္ တုိင္တည္ျပီး ေရးစပ္ထားတဲ႔ ေဟာဒီ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္
မ အတြက္ စူးနင္႔စြာ ေပးဆပ္ထားတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေ၀ဒနာ တစ္ခ်ိဳ႔ရယ္
အဆင္ေျပသလုိ လုပ္ထားတဲ႔ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ျပဳတ္ေလးတစ္ခြက္ရယ္
ကၽြန္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ ေျမပဲဆားေလွာ္ေလးတစ္ထုပ္ရယ္နဲ႔
[listen] သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ဖြင္႔ျပီး
ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ေတြကုိ ဟုိးးးးးး အေ၀းတစ္ေနရာကုိ လႊတ္ထားခဲ႔တယ္...
ေနျခည္၀င္ေရာက္လုိ႔ ညအေမွာင္ကြယ္ေပ်ာက္တဲ႔ မနက္ခင္းမွာ
ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ကုိ သူတုိ႔ တစ္ေနရာရာမွာ လႊင္႔ပစ္ၾကေတာ႔မယ္.
ခရစ္စမတ္ဆုေတာင္းပုိ႔စကဒ္ေလးေတြကုိ ျမင္သာမယ္႔
တစ္ေနရာရာမွာ ခ်ိတ္ဆဲြသိမ္းဆည္းထားၾကလိမ္႔မယ္.
ေဟာ...
၂၀၀၉ တဲ႔.
ဒါေတြကုိ သူတုိ႔ေမ႔သြားမွာပါ..
သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ ေဩာ္... တစ္ခါက ဆုိတဲ႔ အေတြးနဲ႔ပဲ
ဒါေတြကို အေ၀းမွာ ထားခဲ႔ၾကေတာ႔မွာပါ..
မ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီညေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
မ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ပုိ႔သခဲ႔တဲ႔ ေမတၱာ
မ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေရးဆဲြခဲ႔တဲ႔ ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ကေတာ႔
ေဟာဒီ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ
ႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာျမင္႔သည္တုိင္
ခုိင္မာစြာ တည္ရွိေနဦးမွာပါ...
ကၽြန္ေတာ္ေသဆုံးသြားခဲ႔ရင္ေတာင္
မ အတြက္ ေလးနက္စြာ ငိုေၾကြးခဲ႔တဲ႔ ဒီမ်က္ရည္ေတြ
ေရခဲျမစ္အျဖစ္ ဆက္လက္စီးဆင္းေနဦးမွာပါ
ခရစ္စမတ္ေရာက္ခဲ႔ျပီ မ ေရ...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....
ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ....
ရႊင္လန္းပါေစ....
ေအးျမပါေစ....
ေ၀ဒနာအပူအပင္ေတြၾကားထဲမွာ
အားရေအာင္ ငုိေၾကြးခဲ႔တဲ႔ ဒီမ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္လုိ႔
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်လာေနတဲ႔ ႏွင္းစက္ေလးေတြနဲ႔အတူ
မ အတြက္ဆုေတာင္းတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ယူငင္လာခဲ႔တယ္.
ေဟာ. ဟုိမွာ ၾကည္႔
ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ထက္မွာ လင္းလက္ေနတဲ႔ မီးပြင္႔ေလးတစ္ပြင္႔
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြကုိ ဖြင္႔ဟေနေလရဲ႔
မယ္ရီခရစ္စမတ္ပါေနာ္ မ...
ဘယ္ေသာအခါမွ အတူမရွိႏုိင္ေတာ႔ေပမယ္႔
ကၽြန္ေတာ္႔ခ်စ္ျခင္းေတြကေတာ႔ တည္ျငိမ္စြာ ဆက္လက္စီးဆင္းေနဆဲပါ...
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ႏွစ္သစ္ေလးျဖစ္ပါေစေနာ္ မ..
ျပတင္းတံခါးရဲ႔ အျပင္ဖက္မွာ
ႏွင္းေတြက်ေနတဲ႔ ညဟာ ေအးစက္လြန္းေနခဲ႔တယ္
ဒီရင္ထဲမွာေတာ႔ ခ်စ္တဲ႔ 'မ' အတြက္ ေႏြးေထြးမႈေတြ
အျပည္႔ရယ္ပါ..
ေတေလ
မေရမရာဘ၀ၾကီးထဲမွာ
လူရီစရာၿပဇာတ္ေတြၾကည့္ရင္း
ကိုယ့္ပခံုးကိုယ္ထမ္း
ေလွ်ာက္ခဲ့တာ...ခရီးတစ္၀က္ေရာက္ခဲ့ၿပီ
မုသာ၀ါဒေတြလွိဳင္လိွဳင္ေၿပာ
အက်ိဳးအေၾကာင္းသင့္ရင္ၿပံဳးလို္က္မဲ့လိုက္
အသူရာအရည္ေတြမွီ၀ဲ ဘာတစ္ခုမွမေကာင္းေတာ့
မ်ားစြာေသာေက်းဇူးေတာ္ေတြကို
ေနာင္ဘ၀မွပဲအေက်ဆပ္ပါရေစ
မငိုတတ္တဲ့ဘ၀မွာ
ဘာတစ္ခုမွၾကည့္မေကာင္းေတာ့
မငိုရက္ခဲ့ဘူး.........
ဒီအတိုင္းလည္းေနသားက်ခဲ့ေတာ့
ၿပသာဒါးေတြ ရက္ရာဇာေတြ
နဂါးေခါင္းေတြလွည့္ခ်င္သလိုသာလွည့္ပါေစ
"ေတာက္" ေခါက္ရင္းပဲရင္ဆိုင္မယ္...........
အမွားလုပ္တုိင္းဦးသံုးၾကိမ္ခ်
လက္အုပ္ခ်ီတိုင္း ေက်တယ္ဆိုရင္
ေနတိုင္းဘုရားမွာလူစည္မွာေပါ့
တကယ္ပါ....ဘာဆုမွမေတာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး
သူမ်ားေတြေရးတဲ့ၿပဇာတ္ထဲ
၀င္ က ရလို႕ေအာင္ၿမင္တယ္ဆုိတဲ့စိတ္
တစ္ေရြးသားမွမရွိခဲ့တာ ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပါ
ဘယ္ေတာ့အခါမွစနစ္တက်မရွိတဲ့ဘ၀မွာ
ေသေသခ်ာခ်ာ.......ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ပါၿပီ
ေနာက္ဆံုးစစ္တမ္းမွာ
ခ်စ္သူလည္းမပါေတာ့ဘူး
မပူပါနဲ႕ေလ...........
ငါကိုယ္တိုင္လည္းမပါဘူး
လူရီစရာၿပဇာတ္ေတြၾကည့္ရင္း
ကိုယ့္ပခံုးကိုယ္ထမ္း
ေလွ်ာက္ခဲ့တာ...ခရီးတစ္၀က္ေရာက္ခဲ့ၿပီ
မုသာ၀ါဒေတြလွိဳင္လိွဳင္ေၿပာ
အက်ိဳးအေၾကာင္းသင့္ရင္ၿပံဳးလို္က္မဲ့လိုက္
အသူရာအရည္ေတြမွီ၀ဲ ဘာတစ္ခုမွမေကာင္းေတာ့
မ်ားစြာေသာေက်းဇူးေတာ္ေတြကို
ေနာင္ဘ၀မွပဲအေက်ဆပ္ပါရေစ
မငိုတတ္တဲ့ဘ၀မွာ
ဘာတစ္ခုမွၾကည့္မေကာင္းေတာ့
မငိုရက္ခဲ့ဘူး.........
ဒီအတိုင္းလည္းေနသားက်ခဲ့ေတာ့
ၿပသာဒါးေတြ ရက္ရာဇာေတြ
နဂါးေခါင္းေတြလွည့္ခ်င္သလိုသာလွည့္ပါေစ
"ေတာက္" ေခါက္ရင္းပဲရင္ဆိုင္မယ္...........
အမွားလုပ္တုိင္းဦးသံုးၾကိမ္ခ်
လက္အုပ္ခ်ီတိုင္း ေက်တယ္ဆိုရင္
ေနတိုင္းဘုရားမွာလူစည္မွာေပါ့
တကယ္ပါ....ဘာဆုမွမေတာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး
သူမ်ားေတြေရးတဲ့ၿပဇာတ္ထဲ
၀င္ က ရလို႕ေအာင္ၿမင္တယ္ဆုိတဲ့စိတ္
တစ္ေရြးသားမွမရွိခဲ့တာ ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပါ
ဘယ္ေတာ့အခါမွစနစ္တက်မရွိတဲ့ဘ၀မွာ
ေသေသခ်ာခ်ာ.......ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ပါၿပီ
ေနာက္ဆံုးစစ္တမ္းမွာ
ခ်စ္သူလည္းမပါေတာ့ဘူး
မပူပါနဲ႕ေလ...........
ငါကိုယ္တိုင္လည္းမပါဘူး
(စည္သူ)
လမ္းခြဲလမင္း
လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႕ဘ၀ထဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုဖတ္ၾကားဖို႕
ဘာသာေဗဒအသစ္တစ္ခုမရွိေသးဘူး.........
လမ္းခြဲမူအတြက္ေလွ်ာ္ေၾကးတစ္စံုတစ္ရာ
မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို...........
၀မ္းနည္းမူမွတ္တိုင္လည္းမစိုက္ထူခဲ့ပါ..........
ေဆြးေၿမ႕ေၿခာက္ကတ္စြာ
ရာသီေတြကုန္ဆံုးရင္း.........
ငါ့ႏွလံုးသားမွအၿဖဴေရာင္စစ္စစ္ပန္းေတြ
မပြင္ဖူးတာရာစုႏွစ္ေတြၾကာလွေပါ့.........
ဒဏာရီထဲကစာမ်က္ႏွာမွာ
အလြမ္းေတြကိုသာေရးထိုးရင္း
ခံနိင္ရည္မဲ့စြာငါေလွ်ာက္လမ္းေနရေတာ့တယ္......
နာက်င္စြာရြက္လြင့္ရင္း
နင္နဲ႕ေ၀းရာမွာလြင့္ေမ်ာရင္း
အထပ္ထပ္ရြက္ဆိုခဲ့တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ႏွလံုးသားမွာထုပ္ပိုးလို႕သိမ္းဆည္းၿပီးပါၿပီ
မိငယ္ရယ္................
ငါမခ်စ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး
မခ်စ္ရက္တာပါ.........။
စည္သူ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုဖတ္ၾကားဖို႕
ဘာသာေဗဒအသစ္တစ္ခုမရွိေသးဘူး.........
လမ္းခြဲမူအတြက္ေလွ်ာ္ေၾကးတစ္စံုတစ္ရာ
မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သလို...........
၀မ္းနည္းမူမွတ္တိုင္လည္းမစိုက္ထူခဲ့ပါ..........
ေဆြးေၿမ႕ေၿခာက္ကတ္စြာ
ရာသီေတြကုန္ဆံုးရင္း.........
ငါ့ႏွလံုးသားမွအၿဖဴေရာင္စစ္စစ္ပန္းေတြ
မပြင္ဖူးတာရာစုႏွစ္ေတြၾကာလွေပါ့.........
ဒဏာရီထဲကစာမ်က္ႏွာမွာ
အလြမ္းေတြကိုသာေရးထိုးရင္း
ခံနိင္ရည္မဲ့စြာငါေလွ်ာက္လမ္းေနရေတာ့တယ္......
နာက်င္စြာရြက္လြင့္ရင္း
နင္နဲ႕ေ၀းရာမွာလြင့္ေမ်ာရင္း
အထပ္ထပ္ရြက္ဆိုခဲ့တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ႏွလံုးသားမွာထုပ္ပိုးလို႕သိမ္းဆည္းၿပီးပါၿပီ
မိငယ္ရယ္................
ငါမခ်စ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး
မခ်စ္ရက္တာပါ.........။
စည္သူ
စႏၵီ စိုး၀င္း၏ ညာဘက္ေျခေထာက္
ေမလရဲ႕ ပထမအပတ္မွာ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔
တစ္ကိုယ္စာေျမၾကီးေတြ ပါးစပ္ဟသလို ပက္ၾကားအက္ကုန္တယ္
ေမွာက္ဖဲ တစ္ခ်ပ္ကို ေအးေအးလူလူ လွန္ျပေတာ့
အပြင့္မပါပဲ မ်က္ရည္စေတြ ထြက္က်လာခဲ့
အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး
ညာဘက္လက္နဲ႕ ငါ့ကိုယ္ငါ ေသာ့ခတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ။
တစ္ကိုယ္စာေျမၾကီးေတြ ပါးစပ္ဟသလို ပက္ၾကားအက္ကုန္တယ္
ေမွာက္ဖဲ တစ္ခ်ပ္ကို ေအးေအးလူလူ လွန္ျပေတာ့
အပြင့္မပါပဲ မ်က္ရည္စေတြ ထြက္က်လာခဲ့
အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး
ညာဘက္လက္နဲ႕ ငါ့ကိုယ္ငါ ေသာ့ခတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။ ။
အသက္ထြက္ရန္ (၅) မိနစ္သာ လိုေတာ့သည္
တိမ္ေတြ တိမ္ေတြ ေ၀ေနလိုက္ပံုမ်ား
ေျခခ်စရာေတာင္ ေနရာလြတ္မရွိ
နားရြက္ဖ်ားမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဆႏၵ
လိုင္းကားတိုးစီးရတဲ့ ဒုကၡ
အေရာင္မတူတဲ့ အေရျပားေပၚမွ
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေခၽြးဟာ အနံ႔ေတာ့ မေျပာင္းဘူး ။
ေအးစက္ေသာ ျမိဳ႕ကေလး
ရန္ကုန္နဲ႔ ေဆာင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ ေဆာင္း
မၾကား၀ံ့မနာသာ ေျပာဆိုဆက္ဆံမွဳ႕ေအာက္မွာ
အေ၀းေျပးကားလက္မွတ္ေလး တြန္႔ေၾကသြားခဲ့ ။
ငါမရူးဘူးဆိုတဲ့ အရူးမ်ား
အဘိဓမၼာအရ ရိုက္သြင္းျခင္းခံထားရေသာ
စိတ္
ပိတ္ေနတယ္၊ တိတ္ေနတယ္၊ အိပ္ေနတယ္
ႏွိဳင္ငံျခားေကာ္ဖီတစ္ခြက္ အတြက္
စက္ရံုမွာ အလုပ္ သံုးရက္ဆင္းပါ
မၾကာ ခဏ ဘုရား ၀တ္ျပဳပါ
စပါးေပၚလွ်င္ ထီထိုးရမည္
ထီေပါက္ရင္ ေထာ္လာဂ်ီ တစ္စီးနဲ႔
လယ္ ဧက ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၀ယ္မည္ ။
သူေဌး၀ါဒ သီခ်င္း
ကာရာ အိုေက စက္
တစ္သက္လံုး မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ ဓာတ္တိုင္မ်ား
ေအာက္ဆီဂ်င္အား ၀၀ ရွဴပါ
ေရနံဆီမီးျခစ္ႏွင့္ ႏုယူကလိယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုၾကား
အိမ္မက္တို႔ မက္ထားႏွင့္ၾက ။
အေရျပားထဲမွ ေဖာက္ထြက္လာေသာ
ေသြးဆာေနသည့္ အရိုင္း၀ါက်
ငါးေထာင္က်ပ္တန္ ေငြ စကၠဴ
တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေမ့ေမာ
ခ်စ္သူေတြေျပာတဲ့ သစၥာစကားဟာ
ရက္ အပိုင္းအျခား ရွိတယ္ ။
အရက္သည္ အရက္အတိုင္းထားပါက
အနံ႔ထြက္ေနေသာ အရည္သာျဖစ္သည္ ။
လွလြန္းေသာ အမ်ိဳးသမီးေၾကာင့္
မိမိ ကိုယ္တိုင္
ကတၱား ျဖစ္လိုက္ ၊ ကံ ျဖစ္လိုက္
ေခါင္းကိုက္ေနေသာ ဒီကိုဂ်င္ ေဆးျပား
အေမ့ဆီ မေရာက္ခင္
ပဋိသေႏၶ တားေဆးနဲ႔ ေတြ႔လို႔
ငိုေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ့ အသံ
မွန္တစ္ခ်ပ္ဟာ
အလင္းျပန္မွဳ႕ သီ၀ရီလား ။
လွီးထုတ္ပစ္ခ်င္မိေသာ
စိတ္အပိုင္း အစမ်ား အတြက္
သက္ျငိမ္မွဳ႕ ႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးက်က် မိန္းမတစ္ေယာက္
ဒါေလာက္ပဲလိုမယ္ ။
အေမ ၊ မိန္းမ ၊ သားေလး
အားလံုး ေဘးမွာထိုင္
နံရံေတြ ပြင့္ထြက္လာျပီ
ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ကိုယ့္လက္နဲ႔ ပိတ္ရတာ
သိပ္ေတာ့လည္း မလြယ္လွပါဘူး ။
ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ မီးရွိဳ႕ေပးပါ
ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းဟာ အရသာ တစ္မ်ိဳးပဲ
ကိုယ္ကေတာ့ ခရီးဆီေရာက္ႏွင့္ျပီ
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း ပ်ဥ္းမပန္းတို႔ ေ၀လို႔ေပါ့ ။ ။
ေျခခ်စရာေတာင္ ေနရာလြတ္မရွိ
နားရြက္ဖ်ားမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ဆႏၵ
လိုင္းကားတိုးစီးရတဲ့ ဒုကၡ
အေရာင္မတူတဲ့ အေရျပားေပၚမွ
စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ေခၽြးဟာ အနံ႔ေတာ့ မေျပာင္းဘူး ။
ေအးစက္ေသာ ျမိဳ႕ကေလး
ရန္ကုန္နဲ႔ ေဆာင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ ေဆာင္း
မၾကား၀ံ့မနာသာ ေျပာဆိုဆက္ဆံမွဳ႕ေအာက္မွာ
အေ၀းေျပးကားလက္မွတ္ေလး တြန္႔ေၾကသြားခဲ့ ။
ငါမရူးဘူးဆိုတဲ့ အရူးမ်ား
အဘိဓမၼာအရ ရိုက္သြင္းျခင္းခံထားရေသာ
စိတ္
ပိတ္ေနတယ္၊ တိတ္ေနတယ္၊ အိပ္ေနတယ္
ႏွိဳင္ငံျခားေကာ္ဖီတစ္ခြက္ အတြက္
စက္ရံုမွာ အလုပ္ သံုးရက္ဆင္းပါ
မၾကာ ခဏ ဘုရား ၀တ္ျပဳပါ
စပါးေပၚလွ်င္ ထီထိုးရမည္
ထီေပါက္ရင္ ေထာ္လာဂ်ီ တစ္စီးနဲ႔
လယ္ ဧက ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၀ယ္မည္ ။
သူေဌး၀ါဒ သီခ်င္း
ကာရာ အိုေက စက္
တစ္သက္လံုး မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ ဓာတ္တိုင္မ်ား
ေအာက္ဆီဂ်င္အား ၀၀ ရွဴပါ
ေရနံဆီမီးျခစ္ႏွင့္ ႏုယူကလိယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုၾကား
အိမ္မက္တို႔ မက္ထားႏွင့္ၾက ။
အေရျပားထဲမွ ေဖာက္ထြက္လာေသာ
ေသြးဆာေနသည့္ အရိုင္း၀ါက်
ငါးေထာင္က်ပ္တန္ ေငြ စကၠဴ
တဆတ္ဆတ္ တုန္ရီေမ့ေမာ
ခ်စ္သူေတြေျပာတဲ့ သစၥာစကားဟာ
ရက္ အပိုင္းအျခား ရွိတယ္ ။
အရက္သည္ အရက္အတိုင္းထားပါက
အနံ႔ထြက္ေနေသာ အရည္သာျဖစ္သည္ ။
လွလြန္းေသာ အမ်ိဳးသမီးေၾကာင့္
မိမိ ကိုယ္တိုင္
ကတၱား ျဖစ္လိုက္ ၊ ကံ ျဖစ္လိုက္
ေခါင္းကိုက္ေနေသာ ဒီကိုဂ်င္ ေဆးျပား
အေမ့ဆီ မေရာက္ခင္
ပဋိသေႏၶ တားေဆးနဲ႔ ေတြ႔လို႔
ငိုေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ့ အသံ
မွန္တစ္ခ်ပ္ဟာ
အလင္းျပန္မွဳ႕ သီ၀ရီလား ။
လွီးထုတ္ပစ္ခ်င္မိေသာ
စိတ္အပိုင္း အစမ်ား အတြက္
သက္ျငိမ္မွဳ႕ ႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးက်က် မိန္းမတစ္ေယာက္
ဒါေလာက္ပဲလိုမယ္ ။
အေမ ၊ မိန္းမ ၊ သားေလး
အားလံုး ေဘးမွာထိုင္
နံရံေတြ ပြင့္ထြက္လာျပီ
ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ကိုယ့္လက္နဲ႔ ပိတ္ရတာ
သိပ္ေတာ့လည္း မလြယ္လွပါဘူး ။
ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ မီးရွိဳ႕ေပးပါ
ေလာင္ျမိဳက္ျခင္းဟာ အရသာ တစ္မ်ိဳးပဲ
ကိုယ္ကေတာ့ ခရီးဆီေရာက္ႏွင့္ျပီ
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း ပ်ဥ္းမပန္းတို႔ ေ၀လို႔ေပါ့ ။ ။
တစာစာေအာ္သံအစြဲနဲ ့ လဲက်သြားမယ့္တံတိုင္းေလ်ွာက္သမား အဖြဲ ့အလြန္ ေျပာင္းျပြန္၀မွ
နံရံကို လက္ဖ်ံရိုးခ်ိဳးျပီး ခပ္စပ္စပ္ေလးထိုးျပလိုက္တယ္
ဒါသက္မဲ့တစ္ေကာင္ရဲ ့ပုန္ကန္မွု ့ ျပန္ကန္ထြက္လာတာကိုက
lisible အတုပဲ….နည္းနည္းေတာ့ဖုသြားတယ္
မ်က္လံုးေတြေအာက္မွ ဂုဏ္ေပ်ာက္လို ့ေတာ့မျဖစ္
မသိမသာ ခပ္တိုးတိုးဆဲဆိုမိေတာ့
အာရံုမေျပာင္းတဲ့ ပဲ့တင္သံက လက္ခုပ္သံလား..အေျမာက္သံလားမကြဲျပားတာေတြကို တအူအူထုပ္လြွင့္
အေသအေႀက ျပန္နားမိတဲ့ အတၱေနာမိစကားေတြကိုဆို
မ်က္လံုးေတြ ငိုသြားေတာ့မွ နည္းနည္းေလးဂုဏ္ေမာက္ေနရာကကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္လိုက္တယ္
အားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း မသိစိတ္ကိုေခ်းခ်ြတ္ မွန္ကူကြပ္တပ္ဆင္
ရာဇ၀င္ထဲက အႏိုင္က်င့္တက္တဲ့ မိန္းမကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိ ၀ါးစား
နဖူးရည္ဘယ္ေလာက္..ဒူးေရဘယ္ေလာက္ ေသခ်ာစစ္ေဆး
ျပီးမွ မ်က္လံုးေသးေသးေလးေတြနဲ ့ ႀကိဳးစြဲျပီး ျပန္တက္လာတယ္
လေရာင္ကိုေရွာင္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နာမည္ႀကီးလာ
အရိပ္မွာေက်ာကုန္းမျမင္ရတဲ့မိစာၦတစ္ေကာင္ပဲ
၀ိုင္းဖြဲ ့စစ္ေဆးေနတဲ့ကေလးေတြႀကားမွာလည္း အေနမႀကံဳ ့လားေမးေတာ့
ငယ္ဂုဏ္ေလးေအးေအးလူလူဖုန္သုတ္ခြင့္ရတာေပါ့ဗ်ာတဲ့
ေသေရာ ! ေမးသူသာေျပာင္းသြားတယ္
သူကေတာ့ ဒီတစ္ခြန္းတည္းနဲ ့ ဂ်က္ေတြ..ပတ္လမ္းကခြဲထြက္လာတဲ့ ျဂိဳလ္ေတြ... စက္တပ္ယဥ္မွန္သမ်ွ
အို..အုတ္တံတိုင္းကိုေတာင္ ႀကိဳးတပ္ျပီးေမာင္းႏွင္
ႀကည့္လိုက္ရင္ အဲဗားစည္ပင္ေနတာပဲ
အခုဆိုလူေတြက အလင္းေရာင္လိုလို ့ ကိုယ့္တံခါးမင္းတုပ္ ကိုယ့္လက္နဲ ့ဆြဲမျဖဳတ္ခ်င္သလို
ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လဲမလုပ္ခ်င္ႀကေတာ့ဘူး
ကိုယ့္လမ္းကို ဆြဲေမွာက္ထားျပီး သူမ်ားလမ္းမွာမွ
ျဖတ္လမ္းလိုက္ရွာ ပတ္ပင္းတိုးေတာ့မွ
တူ ......တူ....... ေရ......၀ါး ......ဆိုျပီးေတာ့ဗ်ာ….. သိပ္ဟားရတယ္
ေျပာရင္း မိုင္းနပ္(စ္) ဆံုးရင္ ပလပ္ ျပန္လာလိမ့္ဦးမယ္ဆိုတဲ့
ေသေသခ်ာခ်ာကိုဆိုးတဲ့အျပံဳးနဲ ့ ပါးေစာင္မွာ ငံုထားတဲ့ မာမာခ်ာခ်ာ ဒါဒါေတြကို ထုပ္ျပလိုက္တယ္
လက္သည္ရွာမရေအာင္လည္း ေလ်ာ့လ်ဲေနတာေတြကို ျပန္စြဲတင္ က်က်န္ခဲ့တာမရိွရေအာင္ ျပန္ကုန္းေကာက္
၀င္ရိုးစြန္းက ေရလပ္ႀကားတစ္ခုကို ျမင္ရဖို ့အတြက္ေတာ့ သူ ့ေအာက္စကို လွြတ္ထားရတာေပါ့
ဇက္ကႀကိဳး
ဒါသက္မဲ့တစ္ေကာင္ရဲ ့ပုန္ကန္မွု ့ ျပန္ကန္ထြက္လာတာကိုက
lisible အတုပဲ….နည္းနည္းေတာ့ဖုသြားတယ္
မ်က္လံုးေတြေအာက္မွ ဂုဏ္ေပ်ာက္လို ့ေတာ့မျဖစ္
မသိမသာ ခပ္တိုးတိုးဆဲဆိုမိေတာ့
အာရံုမေျပာင္းတဲ့ ပဲ့တင္သံက လက္ခုပ္သံလား..အေျမာက္သံလားမကြဲျပားတာေတြကို တအူအူထုပ္လြွင့္
အေသအေႀက ျပန္နားမိတဲ့ အတၱေနာမိစကားေတြကိုဆို
မ်က္လံုးေတြ ငိုသြားေတာ့မွ နည္းနည္းေလးဂုဏ္ေမာက္ေနရာကကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္လိုက္တယ္
အားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း မသိစိတ္ကိုေခ်းခ်ြတ္ မွန္ကူကြပ္တပ္ဆင္
ရာဇ၀င္ထဲက အႏိုင္က်င့္တက္တဲ့ မိန္းမကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိ ၀ါးစား
နဖူးရည္ဘယ္ေလာက္..ဒူးေရဘယ္ေလာက္ ေသခ်ာစစ္ေဆး
ျပီးမွ မ်က္လံုးေသးေသးေလးေတြနဲ ့ ႀကိဳးစြဲျပီး ျပန္တက္လာတယ္
လေရာင္ကိုေရွာင္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နာမည္ႀကီးလာ
အရိပ္မွာေက်ာကုန္းမျမင္ရတဲ့မိစာၦတစ္ေကာင္ပဲ
၀ိုင္းဖြဲ ့စစ္ေဆးေနတဲ့ကေလးေတြႀကားမွာလည္း အေနမႀကံဳ ့လားေမးေတာ့
ငယ္ဂုဏ္ေလးေအးေအးလူလူဖုန္သုတ္ခြင့္ရတာေပါ့ဗ်ာတဲ့
ေသေရာ ! ေမးသူသာေျပာင္းသြားတယ္
သူကေတာ့ ဒီတစ္ခြန္းတည္းနဲ ့ ဂ်က္ေတြ..ပတ္လမ္းကခြဲထြက္လာတဲ့ ျဂိဳလ္ေတြ... စက္တပ္ယဥ္မွန္သမ်ွ
အို..အုတ္တံတိုင္းကိုေတာင္ ႀကိဳးတပ္ျပီးေမာင္းႏွင္
ႀကည့္လိုက္ရင္ အဲဗားစည္ပင္ေနတာပဲ
အခုဆိုလူေတြက အလင္းေရာင္လိုလို ့ ကိုယ့္တံခါးမင္းတုပ္ ကိုယ့္လက္နဲ ့ဆြဲမျဖဳတ္ခ်င္သလို
ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လဲမလုပ္ခ်င္ႀကေတာ့ဘူး
ကိုယ့္လမ္းကို ဆြဲေမွာက္ထားျပီး သူမ်ားလမ္းမွာမွ
ျဖတ္လမ္းလိုက္ရွာ ပတ္ပင္းတိုးေတာ့မွ
တူ ......တူ....... ေရ......၀ါး ......ဆိုျပီးေတာ့ဗ်ာ….. သိပ္ဟားရတယ္
ေျပာရင္း မိုင္းနပ္(စ္) ဆံုးရင္ ပလပ္ ျပန္လာလိမ့္ဦးမယ္ဆိုတဲ့
ေသေသခ်ာခ်ာကိုဆိုးတဲ့အျပံဳးနဲ ့ ပါးေစာင္မွာ ငံုထားတဲ့ မာမာခ်ာခ်ာ ဒါဒါေတြကို ထုပ္ျပလိုက္တယ္
လက္သည္ရွာမရေအာင္လည္း ေလ်ာ့လ်ဲေနတာေတြကို ျပန္စြဲတင္ က်က်န္ခဲ့တာမရိွရေအာင္ ျပန္ကုန္းေကာက္
၀င္ရိုးစြန္းက ေရလပ္ႀကားတစ္ခုကို ျမင္ရဖို ့အတြက္ေတာ့ သူ ့ေအာက္စကို လွြတ္ထားရတာေပါ့
ဇက္ကႀကိဳး
ခိုးတီးတဲ ့သံစဥ္ ၊ ေၾကကြဲ တဲ ့လက္ခတ္
ရင္ေတြကြဲ ..အာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လုိ ့..
အညိဳေရာင္ အိမ္မက္ေတြမက္တယ္
ေၾကာက္တတ္တဲ ့ေကာင္ရဲ ့ျမိဳ ့ေလးမွာ
ဘယ္ေတာ ့မွမေ၀ ..မေၾကြတဲ ့..
သစ္ေျခာက္ပင္ၾကီးရွိေနေလရဲ ့...
ခံစားခ်က္ကိုဓါးသြားတပ္လုိ ့....
မားမား၀င္ ့၀င္ ့စင္ ျမင္ ့ထက္မွာ..
ပန္းကံုးစြပ္ခံ...သူရဲ ေကာင္းဘြဲ ့..လိုခ်င္မိပါတယ္.
အဲ ့ဒီကံၾကမၼာရထား ကိုဘယ္ဘူတာကေစာင္ ့ရမလဲ
ခ်ည္ရင္း ငင္ရင္းနဲ ့...
ကိုယ္ ့ကိုကိုယ္ ျပန္ပ်ိဳးေနမိတာ..
မေျပာမျပီး ..မတီးမျမည္တဲ ့...
ရင္တြင္းဂီတမွာ...
ဘာရစ္သမ္မွမပါဘူး.....
စစ္မွန္ေသာ..ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္..
ပါးစပ္က.....ဖြင္ ့ဟေျပာျခင္းကို...
တုန္ခါေနတဲ ့ရင္ က...
ခြင္ ့မျပဳဘူး...
ဒီေန ့ေကာ ..ဒီလိုပါပဲ...
ေန ့ရက္ေတြ ကို သြားၾကိဳ...လိုက္ပို ့..
ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းထဲ ..စကားလံုးေတြ က်ဲခ်..
တစ္ေယာက္တည္းညေတြနဲ ့...
တိမ္ေတာက္တဲ ့ေန ့ေတြထိုင္ၾကည္ ့...
ယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနတဲ ့...ျပကၡဒိန္မွာ...မွတ္သား..
ခဲျခစ္ရာေတြဟာ...ျပႆဒါးေတြ .ပါပဲ..
ကဲ ..ခင္ဗ်ားေရာ..
စည္းတကာ ့စည္းထဲမွာ..ဒီစည္းေက်ာ္ရခက္တယ္ဗ်ာ..
အျဖဴေရာင္ေတြသုတ္ထားလို ့..
ေဟာ..ဒီသံကြန္ခ်ာေတြထဲကကို..
ခံစားခ်က္..ေဖာက္မထြက္ႏိုင္ေသးဘူး
အညိဳေရာင္ မွတ္တမ္းစာအုပ္ေလး ..
ကမ္းနဲ ့ေ၀းေ၀းသြား...
ခံစားခ်က္ေတြ ..စုေပါင္းထုတ္သိမ္း.လို ့
ေရစာေကၽြးလုိက္တယ္..
ထာ၀ရ ...ေမ်ာလြင္ ့ေနပါေစေတာ ့..
အိမ္အျပန္မွာ...
အလြမ္းသယ္ခ်င္ေနတဲ ့..တိမ္တုိက္ေတြကို ပန္လာတယ္
ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါပဲ..
ကၽြန္ေတာ္
သူ ့ကို
ခ်စ္
တယ္
ကၽြန္ေတာ္
သူ ့ကို
လြမ္း
တယ္
“သက္ဆိုင္သူသာသိပါေစ” လုိ ့အမည္တပ္ထားတဲ ့..
စာအိတ္ ကေလးက်န္ေနေသးတယ္
ဒါေလးေတာ ့..
၀မ္းနည္းမႈအမွတ္တရနဲ ့..
ေၾကာက္တတ္တဲ ့ေကာင္ရဲ ့..
ေခါင္းအံုးေလးေအာက္မွာ...
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လက္တည္ ေနပါေစေသာ္၀္ ...
ရင္ခြင္ရွိန္း
အညိဳေရာင္ အိမ္မက္ေတြမက္တယ္
ေၾကာက္တတ္တဲ ့ေကာင္ရဲ ့ျမိဳ ့ေလးမွာ
ဘယ္ေတာ ့မွမေ၀ ..မေၾကြတဲ ့..
သစ္ေျခာက္ပင္ၾကီးရွိေနေလရဲ ့...
ခံစားခ်က္ကိုဓါးသြားတပ္လုိ ့....
မားမား၀င္ ့၀င္ ့စင္ ျမင္ ့ထက္မွာ..
ပန္းကံုးစြပ္ခံ...သူရဲ ေကာင္းဘြဲ ့..လိုခ်င္မိပါတယ္.
အဲ ့ဒီကံၾကမၼာရထား ကိုဘယ္ဘူတာကေစာင္ ့ရမလဲ
ခ်ည္ရင္း ငင္ရင္းနဲ ့...
ကိုယ္ ့ကိုကိုယ္ ျပန္ပ်ိဳးေနမိတာ..
မေျပာမျပီး ..မတီးမျမည္တဲ ့...
ရင္တြင္းဂီတမွာ...
ဘာရစ္သမ္မွမပါဘူး.....
စစ္မွန္ေသာ..ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္..
ပါးစပ္က.....ဖြင္ ့ဟေျပာျခင္းကို...
တုန္ခါေနတဲ ့ရင္ က...
ခြင္ ့မျပဳဘူး...
ဒီေန ့ေကာ ..ဒီလိုပါပဲ...
ေန ့ရက္ေတြ ကို သြားၾကိဳ...လိုက္ပို ့..
ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းထဲ ..စကားလံုးေတြ က်ဲခ်..
တစ္ေယာက္တည္းညေတြနဲ ့...
တိမ္ေတာက္တဲ ့ေန ့ေတြထိုင္ၾကည္ ့...
ယဥ္ယဥ္ေလးရူးေနတဲ ့...ျပကၡဒိန္မွာ...မွတ္သား..
ခဲျခစ္ရာေတြဟာ...ျပႆဒါးေတြ .ပါပဲ..
ကဲ ..ခင္ဗ်ားေရာ..
စည္းတကာ ့စည္းထဲမွာ..ဒီစည္းေက်ာ္ရခက္တယ္ဗ်ာ..
အျဖဴေရာင္ေတြသုတ္ထားလို ့..
ေဟာ..ဒီသံကြန္ခ်ာေတြထဲကကို..
ခံစားခ်က္..ေဖာက္မထြက္ႏိုင္ေသးဘူး
အညိဳေရာင္ မွတ္တမ္းစာအုပ္ေလး ..
ကမ္းနဲ ့ေ၀းေ၀းသြား...
ခံစားခ်က္ေတြ ..စုေပါင္းထုတ္သိမ္း.လို ့
ေရစာေကၽြးလုိက္တယ္..
ထာ၀ရ ...ေမ်ာလြင္ ့ေနပါေစေတာ ့..
အိမ္အျပန္မွာ...
အလြမ္းသယ္ခ်င္ေနတဲ ့..တိမ္တုိက္ေတြကို ပန္လာတယ္
ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါပဲ..
ကၽြန္ေတာ္
သူ ့ကို
ခ်စ္
တယ္
ကၽြန္ေတာ္
သူ ့ကို
လြမ္း
တယ္
“သက္ဆိုင္သူသာသိပါေစ” လုိ ့အမည္တပ္ထားတဲ ့..
စာအိတ္ ကေလးက်န္ေနေသးတယ္
ဒါေလးေတာ ့..
၀မ္းနည္းမႈအမွတ္တရနဲ ့..
ေၾကာက္တတ္တဲ ့ေကာင္ရဲ ့..
ေခါင္းအံုးေလးေအာက္မွာ...
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လက္တည္ ေနပါေစေသာ္၀္ ...
ရင္ခြင္ရွိန္း
ခရမ္းေရာင္ နတ္သမီးနဲ ့အျပိဳင္
နာၾကည္းမႈ မ်က္ႏွာဖံုး ခပ္ပါးပါးေလးေပါ ့.....
ေလ်ာခနဲ ..ျပဳတ္က်....သြားရင္
သူ မေတြ ့ပါေစနဲ ့.......
ခပ္ညံ ့ညံ ့...ငါ ့ခရမ္းေရာင္..တမ္းခ်င္းေလး....
ေ၀းမွသာေ၀းေရာ........
အိမ္မက္တိုင္း...မနက္ျဖန္တိုင္း....ေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္း.....
ေကာင္းကင္မွာ........
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္.......
အိမ္မက္တိုင္းရဲ ့ကမ္းနဖူးမွာ...ေျခေလးခ်ကာ....
တိမ္တိုက္ေလးေပၚမွာ.........
ငါ.........အသက္ရႈေနခဲ ့တာပါ.......
တစ္ကယ္ေတာ ့..ငါဟာရဲတုိက္ေဆာက္ခ်င္ေနခဲ ့တဲ ့ေကာင္ပါ.....
ကမ္းလင့္တဲ ့လက္တစ္စံုအတြက္ ....
ငါ ..ျမဴခိုးေတြ ..ေ၀..ျပရံုအျပင္ ..
ဘာတတ္နိုင္ဦးမွာလဲ.....
မင္း...အစြယ္ျပဴးျပဴးဘီလူးေတြနဲ ့စစ္ခင္းတဲ ့အခါ...
ငါဟာ ..အေရာင္မဲ ့သက္သက္ ျဖစ္တာ..သိလိမ္ ့မယ္...
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာလည္းမဟုတ္ဘူး...
ဟိုး...ဘက္အထိ ..ထိုးသြင္းဒဏ္ရာ...
ျပန္မေကာက္နဲ ့ေတာ ့.......
ႏြမ္းပါးသြားတဲ ့.... ....
အျပာေရာင္......သတိရျခင္းေတြ......
ေလတိုက္တိုင္းသစ္ရြက္မေၾကြတဲ ့သေဘာကို....
တတ္သိနားလည္ရဲ ့သားနဲ ့.....
ငါ ့ေျခလွမ္းေတြယိုင္နဲ ့....
မိုးခါးေရ.ရယ္.......
အားနာပါရဲ ့.......
ငယ္ငယ္တုန္းကၾကားဖူးခဲ ့တဲ ့``နတၳိ``.... ဆိုတာ
ဘာလို ့ခုမွ......
ငါ ့ရဲ ့အညိဳေရာင္...အိမ္ေခါင္ေလးေပၚခုန္အုပ္.....
ေကာင္းကင္ရယ္.....ဆံႏြယ္အုပ္ေတြဖယ္ပါေတာ ့...
အစက္အေျပာက္ေလးေတြလို...
ေသးေကြးစြာေနရင္း......ရက္ရာဇာ အိမ္မက္ေတြမက္ေနခဲ ့တာ..
အဲဒီလိုနဲ ့...
ငါ ့ေန ့ရက္ေတြ...
မိုးဖြားဖြားေလးေတြ ရြာခဲ ့ျပီ......
မေလွာင္ပါနဲ ့...ျပကၡဒိန္ရယ္.....
ဖုန္အထူထူ တက္ေနတဲ ့...
ေရႊေရာင္မ်က္ႏွာဖံုး ေတြကို ၾကည္ ့ေနရတာထက္စာရင္....
``လူမိုက္`` ဆိုတဲ ့စကားလံုးကို..
ပန္းဘာသာနဲ ့..ေရးခ်င္ခဲ ့တာပါ....
´´မွန္ကန္စြာ မိုက္မဲ ပါရေစေတာ ့...´´
ဒီလိုနဲ ့.....
ကုိယ္ ့ကိုကိုယ္ျပန္ရွာရေတာ ့...
အမႈိက္ပံုးထဲ တစ္၀က္.....ဘံုဆိုင္မွာတစ္၀က္...
ေလာက ရဲ ့ဓမၼသတ္ ထံုးကို နားမလည္သေရြ ့...
တိမ္တိုက္ေတြေရြ ့ေနတာပဲ ျမင္မယ္.....
ေနာက္ဆံုးေတာ ့.............
အ၀ါေရာင္ စာရြက္မ်က္ႏွာေတြလည္း....အက္စစ္ခ်ိဳေတြစား..
ခရမ္းေရာင္နတ္သမီးရယ္.......
အေတာင္ပံ တလြင္ ့လြင္ ့နဲ ့....
ေဟာ...ဒီမွာ.............
ကိုယ္ ့ေတာင္ကုန္းေလးမွာ.........
``အလံ`` စိုက္သြားဦး..........
ရင္ခြင္ရွိန္း
ေလ်ာခနဲ ..ျပဳတ္က်....သြားရင္
သူ မေတြ ့ပါေစနဲ ့.......
ခပ္ညံ ့ညံ ့...ငါ ့ခရမ္းေရာင္..တမ္းခ်င္းေလး....
ေ၀းမွသာေ၀းေရာ........
အိမ္မက္တိုင္း...မနက္ျဖန္တိုင္း....ေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္း.....
ေကာင္းကင္မွာ........
လက္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္.......
အိမ္မက္တိုင္းရဲ ့ကမ္းနဖူးမွာ...ေျခေလးခ်ကာ....
တိမ္တိုက္ေလးေပၚမွာ.........
ငါ.........အသက္ရႈေနခဲ ့တာပါ.......
တစ္ကယ္ေတာ ့..ငါဟာရဲတုိက္ေဆာက္ခ်င္ေနခဲ ့တဲ ့ေကာင္ပါ.....
ကမ္းလင့္တဲ ့လက္တစ္စံုအတြက္ ....
ငါ ..ျမဴခိုးေတြ ..ေ၀..ျပရံုအျပင္ ..
ဘာတတ္နိုင္ဦးမွာလဲ.....
မင္း...အစြယ္ျပဴးျပဴးဘီလူးေတြနဲ ့စစ္ခင္းတဲ ့အခါ...
ငါဟာ ..အေရာင္မဲ ့သက္သက္ ျဖစ္တာ..သိလိမ္ ့မယ္...
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာလည္းမဟုတ္ဘူး...
ဟိုး...ဘက္အထိ ..ထိုးသြင္းဒဏ္ရာ...
ျပန္မေကာက္နဲ ့ေတာ ့.......
ႏြမ္းပါးသြားတဲ ့.... ....
အျပာေရာင္......သတိရျခင္းေတြ......
ေလတိုက္တိုင္းသစ္ရြက္မေၾကြတဲ ့သေဘာကို....
တတ္သိနားလည္ရဲ ့သားနဲ ့.....
ငါ ့ေျခလွမ္းေတြယိုင္နဲ ့....
မိုးခါးေရ.ရယ္.......
အားနာပါရဲ ့.......
ငယ္ငယ္တုန္းကၾကားဖူးခဲ ့တဲ ့``နတၳိ``.... ဆိုတာ
ဘာလို ့ခုမွ......
ငါ ့ရဲ ့အညိဳေရာင္...အိမ္ေခါင္ေလးေပၚခုန္အုပ္.....
ေကာင္းကင္ရယ္.....ဆံႏြယ္အုပ္ေတြဖယ္ပါေတာ ့...
အစက္အေျပာက္ေလးေတြလို...
ေသးေကြးစြာေနရင္း......ရက္ရာဇာ အိမ္မက္ေတြမက္ေနခဲ ့တာ..
အဲဒီလိုနဲ ့...
ငါ ့ေန ့ရက္ေတြ...
မိုးဖြားဖြားေလးေတြ ရြာခဲ ့ျပီ......
မေလွာင္ပါနဲ ့...ျပကၡဒိန္ရယ္.....
ဖုန္အထူထူ တက္ေနတဲ ့...
ေရႊေရာင္မ်က္ႏွာဖံုး ေတြကို ၾကည္ ့ေနရတာထက္စာရင္....
``လူမိုက္`` ဆိုတဲ ့စကားလံုးကို..
ပန္းဘာသာနဲ ့..ေရးခ်င္ခဲ ့တာပါ....
´´မွန္ကန္စြာ မိုက္မဲ ပါရေစေတာ ့...´´
ဒီလိုနဲ ့.....
ကုိယ္ ့ကိုကိုယ္ျပန္ရွာရေတာ ့...
အမႈိက္ပံုးထဲ တစ္၀က္.....ဘံုဆိုင္မွာတစ္၀က္...
ေလာက ရဲ ့ဓမၼသတ္ ထံုးကို နားမလည္သေရြ ့...
တိမ္တိုက္ေတြေရြ ့ေနတာပဲ ျမင္မယ္.....
ေနာက္ဆံုးေတာ ့.............
အ၀ါေရာင္ စာရြက္မ်က္ႏွာေတြလည္း....အက္စစ္ခ်ိဳေတြစား..
ခရမ္းေရာင္နတ္သမီးရယ္.......
အေတာင္ပံ တလြင္ ့လြင္ ့နဲ ့....
ေဟာ...ဒီမွာ.............
ကိုယ္ ့ေတာင္ကုန္းေလးမွာ.........
``အလံ`` စိုက္သြားဦး..........
ရင္ခြင္ရွိန္း
ရနံ႔၀ွက္ပန္း
ရနံ႔၀ွက္ပန္း
အခ်စ္တဲ႔
အဲ႔ဒီ႔ႏွလံုးသားကို လာလာဆြတဲ႔
ခပ္ရွရွဓါးပါးတလက္ကိုပဲ
တယုတယသပ္သပ္ေနမိလို႔
ရခဲ႔တဲ႔ဒဏ္ရာေတြဆိုတာ
တဖြဲဖြဲ......
သံေယာဇဥ္တဲ႔
စိတ္ကိုညိွဳ႔တဲ႔ ခ်က္ၾကိဳး
ဘယ္လိုဒဏ္ရာမ်ိဳးရမဲသိတယ္
ဒါေပမဲ
မႏွင္ရက္ခဲ႔ဘူး.................
ကြက္လပ္ေတြနဲ႔ ရွဳပ္ရွက္ခပ္ေနတဲ႔
ဒိုင္ယာရီ
အဆက္အစပ္မရွိ ပ်က္ရည္လာလာျပဳတတ္တဲ႔
ရင္ခုန္သံ
ဘယ္လိုေဗြေပါက္ေပါက္
နင္႔ဆီအျမဲေရာက္ေနတတ္တဲ႔
စိတ္ကူး
အားလံုး
အားလံုး
စိတ္တံခါးကိုဂ်ိဳင္းခနဲေစ႔ပိတ္
မ်က္စိကိုတင္းတင္းမွိတ္လို႔
ေမ႔လို႔ရေအာင္
ငါ....
ေမ႔ပစ္မယ္
တကယ္ေတာ႔.....
တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ဆံုမွဳဟာ
စံပယ္ရံုနံေဘးက
အိမ္မက္ေတးမွ်သာျဖစ္တယ္......
အခ်စ္တဲ႔
အဲ႔ဒီ႔ႏွလံုးသားကို လာလာဆြတဲ႔
ခပ္ရွရွဓါးပါးတလက္ကိုပဲ
တယုတယသပ္သပ္ေနမိလို႔
ရခဲ႔တဲ႔ဒဏ္ရာေတြဆိုတာ
တဖြဲဖြဲ......
သံေယာဇဥ္တဲ႔
စိတ္ကိုညိွဳ႔တဲ႔ ခ်က္ၾကိဳး
ဘယ္လိုဒဏ္ရာမ်ိဳးရမဲသိတယ္
ဒါေပမဲ
မႏွင္ရက္ခဲ႔ဘူး.................
ကြက္လပ္ေတြနဲ႔ ရွဳပ္ရွက္ခပ္ေနတဲ႔
ဒိုင္ယာရီ
အဆက္အစပ္မရွိ ပ်က္ရည္လာလာျပဳတတ္တဲ႔
ရင္ခုန္သံ
ဘယ္လိုေဗြေပါက္ေပါက္
နင္႔ဆီအျမဲေရာက္ေနတတ္တဲ႔
စိတ္ကူး
အားလံုး
အားလံုး
စိတ္တံခါးကိုဂ်ိဳင္းခနဲေစ႔ပိတ္
မ်က္စိကိုတင္းတင္းမွိတ္လို႔
ေမ႔လို႔ရေအာင္
ငါ....
ေမ႔ပစ္မယ္
တကယ္ေတာ႔.....
တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ဆံုမွဳဟာ
စံပယ္ရံုနံေဘးက
အိမ္မက္ေတးမွ်သာျဖစ္တယ္......
စုန္းကိုက္ခံရေသာ ထိလြယ္ရွလြယ္ပြင္႔ဖတ္မ်ားအေၾကာင္း
ျမစ္တဖက္ကမ္းမွာ ၾကယ္ေတြတျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြတယ္
လေရာင္အေသကေတာ႔ ရွိသမွ်အလင္းနဲ႔ ပန္းရနံ႔ေတြကိုျမွားဆဲ.....
ေတာက
နက္သထက္နက္တယ္....
ေဟာ......
ဟိုမွာ
တိမ္တအုပ္က လမ္းျပလို႔
ေန႔ရက္တို႔ေရႊေရာင္သမ္း
လာရာလမ္းကိုေတာင္အေမ႔ေမ႔ အေလ်ာ႔ေလ်ာ႔နဲ႔.
"ခ်စ္သူေရ ငါ႔အားၾကည္ျဖဴ ေထြးေပြ႔ယူပါ
ငါသည္ကား
အရွံဳးမ်ား၏မိတ္ေဆြျဖစ္တယ္"
ဒါနဲ႔ပဲ.......
ဒါနဲ႔ပဲ.........
စံပယ္ေတြပ်ိဳးရင္ တမိုးသစ္သစ္သြားတယ္
အခ်စ္ဟာ ဘာ / ညာ
ဒီလိုမာယာေတြၾကားမွာ အခါခါျပဳတ္က်
ဘယ္လိုမုန္တိုင္းမ်ိဳးပါလဲ....
တစ္ေတာလံုးေ၀ တစ္ေတာင္လံုးေမႊးတာေတာင္
သူမက်မွ................
ဘယ္လိုမုန္တိုင္းမ်ိဳးပါလဲ...
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔ အထပ္ထပ္ခ်ယ္မွဳန္းခဲ႔တဲ႔သက္တန္႔
ျပိဳပ်က္သြားပံုကိုက ရိုင္းစိုင္းလြန္းတယ္
အလိုမၾကီးတာေတာင္ အရနည္းတယ္......
တခဏတာရင္းျပီး တစ္ဘ၀စာခါးသီးခဲ႔ရတဲ႔ဒဏ္ရာ
ျပန္ရွာၾကည္႔ရင္ေတာင္ သစ္ရြက္ေတြလိုမေပါ႔ပါးဘူး
ေၾကြလြယ္တဲ႔ဒီပြင္႔ဖတ္ေတြကိုမွ
လေရာင္ဆမ္းတဲ႔ဓါးသြားေတြနဲ႔လာလာသပ္
ၾကာေတာ႔လဲ
၀တ္မွဳန္ေတြေတာင္ နာက်င္ေျမ႔ေဆြးလုိ႔...
အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ေခ်မြအပစ္ခံရတဲ႔ အငံုအဖူး
ထပ္ျပီးရင္႔ဖူးမလာေတာ႔တာ ဘာဆန္းလဲ
ဒီလိုနဲ႔............
ဒီလိုနဲ႔..................
ဒုကၡေပၚပန္းေတြထပ္ပြင္႔တယ္..
ေမွာင္တယ္
.........................................................
.........................................................
ဘာနဲ႔မွမတူေအာင္ကို
ေမွာင္တယ္......
She is..........
...(1)...
No new wave
No change of age
Nothing to think extensively
Nothing to flinch drastically....
...(2)....
Rainy season higher than her statue
Whole of the surrounding,
green leaves fill with whistling...
Otherwise,
the tree she's leaning on has no security....
...(3)...
She is notorious grasshopper...
She did.....
She did store " The Platonic love"...
for her snow season.
But it's in vain
and varnish with the wind.....
....(4)....
She is a pliable flower.
"Do you think i can't blossom again?",she roars...
Still.....
the spring of thorns are blocking in her throat....
no... it's doesn't matter anyway....
Each side of the larynx-bone,
she bloom daringly thorns-thick rose....
at the top of the thorns.
....(5)....
She is a coward warrior.
She suggested that the love what she'd known
... will be more thrilling than
the battle she'd not faced yet....
And...she mailed the white dove
now........ waiting for the reply.....
....(6)....
She wants to open the pandora's box
with her poems she create...
When she whistles,
the sky lip's will turn to be fatal.
When she throws the stars she sharpened,
the whole era will come to be movable....
....(7)....
Playing this old tune,
She paints her sky by red
and .... her ground by blue...
she claps...... and claps ....
in arrogant way...
Till she come to realize it's no longer easy
to come down the whole age
..... only by her clap-sound.
Then, she descends on flowers and....
k...i...l...l h..e...r...s...e...l..f
to engrave the invincible poem on the stone.....
ANNA
ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႔ျပီးျဖစ္ေသာ ဒိုင္ယာရီစာမ်က္ႏွာမ်ား(၂)
ကၽြန္မသည္ ပံုျပင္ၾကိဳက္ပါသည္။
သူသည္ပုံေျပာေကာင္းပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ သူႏွင္႔ကၽြန္မေတြ႔ဆံုခဲ႔ပါသည္။
"နင္ဘာလို႔ငါ႔ကိုခ်စ္တာလဲဟင္"
ကၽြန္မေမး၍သူေျဖပါသည္။
"ငါဘာလုပ္လုပ္ခြင္႔လႊွတ္တတ္တဲ႔နင္႔စိတ္ထားေလးကိုခ်စ္တာ..နင္ကေ၇ာငါ႔ကုိဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ"
သူေမး၍ကၽြန္မေျဖပါသည္။
"ဟင္႔အင္း..ငါမသိဘူး..ငါခ်စ္တာအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး...အေၾကာင္းျပခ်က္တခုေၾကာင္႔ခ်စ္တာဆိုရင္အဲ႔ဒီ႔အခ်စ္က မခိုင္လံုတဲ႔အခ်စ္။ဥပမာဟာ လွလို႔ခ်စ္တာဆိုရင္ မလွတဲ႔ေန႔က
နင္သူ႔ကိုမခ်စ္တဲ႔ေန႔ေပါ႔
..အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ငါ႔အခ်စ္မွာဘာေၾကာင္႔ဆိုတာမရွိဘူး..နင္ဆိုတဲ႔ပကတိတန္ဖိုးကိုခ်စ္တာ..
နင္ဆိုတာျဖစ္တည္ေနသေရြ႔ငါခ်စ္ေနမွာ"
သူျပံဳးပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ အိမ္မက္ရနံ႔မ်ားထိခတ္မွဳျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ား အျပာေရာင္ေတာက္ဖူးပါသည္။
.........................................................................................................................................................
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ရာ၀င္ပါသည္။
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ယာထပါသည္။ထိုပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ားအားေမာင္းႏွင္ပါသည္။ေမွာင္မိုက္ေနခဲ႔ေသာကၽြန္မ၏ညမ်ားအတြက္မူသူေပးေသာေဘာပင္တေထာက္စာ
အလင္းတန္းေလးသည္ လံုျခံဳေႏြးေထြးပါသည္။သို႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္ေသာပံုေျပာဆရာတို႔၏ထံုးစံအတိုင္း သူ႔တြင္ပရိသတ္မ်ားစြာရွိေလသည္။
"ေယာက္်ားေလးပဲဟာ နဲနဲေတာ႔ရွုပ္မွာေပါ႔....အသားျမင္လို႔မစားတဲ႔က်ားမ်ိဳးရွိရင္နင္ငါ႔ေရွ႔ေခၚလာျပ..
အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္လာရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား"
ဟင္႔အင္း။မျပီးပါ။ကၽြန္မအတြက္ တစ္ဘ၀လံုးေပးထားေသာေယာက္်ားတေယာက္အတြက္ တသက္စာနားလည္မွုျဖင္႔ခ်စ္ရန္အဆင္သင္႔ရွိေသာ္လည္း အခ်စ္ကိုအေဖ်ာ္ေျဖခံအတန္းအစားထဲတြင္ထည္႔သြင္းထားေသာ ေယာက္်ားတေယာက္အတြက္မူ နားလည္မွဳတေပြ႔တပိုက္ျဖင္႔ သူ၏အိမ္အျပန္ကိုေစာင္႔ေနရန္ ယံုၾကည္ခ်က္
ကၽြန္မတြင္မရွိပါ။ အခ်စ္သည္ ကၽြန္မႏွင္႔ေ၀းကြာလြန္းသည္ ဟုခံစားရပါသည္။
......................................................................................................................................
တိမ္တိုက္မ်ားအတြင္းမွေခ်ာကလက္ေရာင္ခ်စ္ျခင္းမ်ားဆီသို႔ ယံုၾကည္ခ်က္တခုတည္းျဖင္႔ ရင္ကြဲမတတ္ ပ်ံသန္းခဲ႔ဖူးပါသည္။သို႔ေသာ္
အစိမ္းေရာင္သန္းေသာေလညွင္းမ်ားႏွင္႔ ေနာင္တမ်ားျဖင္႔ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေႏြဦးရာသီ မ်ားကသာ ထိုဌက္ကေလးအားၾကိဳဆိုေဖာ္ရပါသည္။ရလာဒ္မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားအပုိင္းပိုင္းျပတ္ေတာက္လ်က္ ပ်ံသန္းရာလမ္းေကြ႔ေကာက္မွဳန္၀ါးေနျခင္းျဖစ္သည္။မိုးထိေအာင္သစ္ရြက္ေလွခါးေထာင္၍တတ္ခ်င္ေသာ၄င္း၏စိတ္ကူးယဥ္မွဳမ်ားေၾကာင္႔ျဖစ္မည္ထင္သည္။
ယခုအခါတြင္ေတာ႔ ထိုအျပာေရာင္ ဌက္ကေလးသည္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လ်က္ရွိပါသည္။
လြန္ခဲ႔ေသာသံုးႏွစ္ခန္႔က ေရးသားခဲ႔ဖူးေသာ စာတပုဒ္အားအမွတ္တရအျဖစ္ျပန္တင္ပါသည္။
ပါ၀င္ကူညီေရးသားေပးေသာ ကိုၾကီးအမည္မဲ႔ ကိုလဲ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါေၾကာင္း း)
သူသည္ပုံေျပာေကာင္းပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ သူႏွင္႔ကၽြန္မေတြ႔ဆံုခဲ႔ပါသည္။
"နင္ဘာလို႔ငါ႔ကိုခ်စ္တာလဲဟင္"
ကၽြန္မေမး၍သူေျဖပါသည္။
"ငါဘာလုပ္လုပ္ခြင္႔လႊွတ္တတ္တဲ႔နင္႔စိတ္ထားေလးကိုခ်စ္တာ..နင္ကေ၇ာငါ႔ကုိဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ"
သူေမး၍ကၽြန္မေျဖပါသည္။
"ဟင္႔အင္း..ငါမသိဘူး..ငါခ်စ္တာအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး...အေၾကာင္းျပခ်က္တခုေၾကာင္႔ခ်စ္တာဆိုရင္အဲ႔ဒီ႔အခ်စ္က မခိုင္လံုတဲ႔အခ်စ္။ဥပမာဟာ လွလို႔ခ်စ္တာဆိုရင္ မလွတဲ႔ေန႔က
နင္သူ႔ကိုမခ်စ္တဲ႔ေန႔ေပါ႔
..အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ငါ႔အခ်စ္မွာဘာေၾကာင္႔ဆိုတာမရွိဘူး..နင္ဆိုတဲ႔ပကတိတန္ဖိုးကိုခ်စ္တာ..
နင္ဆိုတာျဖစ္တည္ေနသေရြ႔ငါခ်စ္ေနမွာ"
သူျပံဳးပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ အိမ္မက္ရနံ႔မ်ားထိခတ္မွဳျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ား အျပာေရာင္ေတာက္ဖူးပါသည္။
ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တာ
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို
သေဘာထားလိုက္လို႔ရတယ္
ငါကိုယ္တိုင္က
အဲဒီပံုျပင္ေတြကို
တရႈိက္ရိႈက္မက္မက္စြဲလန္းလြန္းေနတာကိုး ။
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို
သေဘာထားလိုက္လို႔ရတယ္
ငါကိုယ္တိုင္က
အဲဒီပံုျပင္ေတြကို
တရႈိက္ရိႈက္မက္မက္စြဲလန္းလြန္းေနတာကိုး ။
.........................................................................................................................................................
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ရာ၀င္ပါသည္။
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ယာထပါသည္။ထိုပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ားအားေမာင္းႏွင္ပါသည္။ေမွာင္မိုက္ေနခဲ႔ေသာကၽြန္မ၏ညမ်ားအတြက္မူသူေပးေသာေဘာပင္တေထာက္စာ
အလင္းတန္းေလးသည္ လံုျခံဳေႏြးေထြးပါသည္။သို႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္ေသာပံုေျပာဆရာတို႔၏ထံုးစံအတိုင္း သူ႔တြင္ပရိသတ္မ်ားစြာရွိေလသည္။
"ေယာက္်ားေလးပဲဟာ နဲနဲေတာ႔ရွုပ္မွာေပါ႔....အသားျမင္လို႔မစားတဲ႔က်ားမ်ိဳးရွိရင္နင္ငါ႔ေရွ႔ေခၚလာျပ..
အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္လာရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား"
ဟင္႔အင္း။မျပီးပါ။ကၽြန္မအတြက္ တစ္ဘ၀လံုးေပးထားေသာေယာက္်ားတေယာက္အတြက္ တသက္စာနားလည္မွုျဖင္႔ခ်စ္ရန္အဆင္သင္႔ရွိေသာ္လည္း အခ်စ္ကိုအေဖ်ာ္ေျဖခံအတန္းအစားထဲတြင္ထည္႔သြင္းထားေသာ ေယာက္်ားတေယာက္အတြက္မူ နားလည္မွဳတေပြ႔တပိုက္ျဖင္႔ သူ၏အိမ္အျပန္ကိုေစာင္႔ေနရန္ ယံုၾကည္ခ်က္
ကၽြန္မတြင္မရွိပါ။ အခ်စ္သည္ ကၽြန္မႏွင္႔ေ၀းကြာလြန္းသည္ ဟုခံစားရပါသည္။
အဘိဓမၼာမဆန္ေလာက္ပါဘူး
ငါ့မ်က္ရည္နဲ႔ ငါစိုက္ပ်ိဳး
အေကြ႕အေကာက္ပါမွ
လမ္းျဖစ္တယ္တဲ့လား..... ခ်စ္သူ
ကၽြန္မသိထားတာက
ခ်စ္သူကို
ထာ၀ရခ်စ္ဖို႔နဲ႔
သစၥာရွိဖို႔ပဲ ။
ငါ့မ်က္ရည္နဲ႔ ငါစိုက္ပ်ိဳး
အေကြ႕အေကာက္ပါမွ
လမ္းျဖစ္တယ္တဲ့လား..... ခ်စ္သူ
ကၽြန္မသိထားတာက
ခ်စ္သူကို
ထာ၀ရခ်စ္ဖို႔နဲ႔
သစၥာရွိဖို႔ပဲ ။
......................................................................................................................................
တိမ္တိုက္မ်ားအတြင္းမွေခ်ာကလက္ေရာင္ခ်စ္ျခင္းမ်ားဆီသို႔ ယံုၾကည္ခ်က္တခုတည္းျဖင္႔ ရင္ကြဲမတတ္ ပ်ံသန္းခဲ႔ဖူးပါသည္။သို႔ေသာ္
အစိမ္းေရာင္သန္းေသာေလညွင္းမ်ားႏွင္႔ ေနာင္တမ်ားျဖင္႔ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေႏြဦးရာသီ မ်ားကသာ ထိုဌက္ကေလးအားၾကိဳဆိုေဖာ္ရပါသည္။ရလာဒ္မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားအပုိင္းပိုင္းျပတ္ေတာက္လ်က္ ပ်ံသန္းရာလမ္းေကြ႔ေကာက္မွဳန္၀ါးေနျခင္းျဖစ္သည္။မိုးထိေအာင္သစ္ရြက္ေလွခါးေထာင္၍တတ္ခ်င္ေသာ၄င္း၏စိတ္ကူးယဥ္မွဳမ်ားေၾကာင္႔ျဖစ္မည္ထင္သည္။
ငါအထပ္ထပ္ေရးျခစ္ခဲ့တဲ့
ပရိယာယ္မဲ့ နားလည္မႈေတြက ဘာေၾကာင့္မ်ား
ငါ့ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာလဲ
တစ္ကယ္ေတာ့
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ လမ္းေတြလို
ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔မလိုေတာ့ျပီပဲ ။
ပရိယာယ္မဲ့ နားလည္မႈေတြက ဘာေၾကာင့္မ်ား
ငါ့ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာလဲ
တစ္ကယ္ေတာ့
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ လမ္းေတြလို
ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔မလိုေတာ့ျပီပဲ ။
ယခုအခါတြင္ေတာ႔ ထိုအျပာေရာင္ ဌက္ကေလးသည္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လ်က္ရွိပါသည္။
လြန္ခဲ႔ေသာသံုးႏွစ္ခန္႔က ေရးသားခဲ႔ဖူးေသာ စာတပုဒ္အားအမွတ္တရအျဖစ္ျပန္တင္ပါသည္။
ပါ၀င္ကူညီေရးသားေပးေသာ ကိုၾကီးအမည္မဲ႔ ကိုလဲ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါေၾကာင္း း)
NASTIC RESPONSE
NASTIC RESPONSE ......
အလွပဆံုးေသာ ရက္စြဲေတြကို
မွင္တစ္စက္တည္းနဲ့ ေ၀မ်ွမွတ္ခဲ့ရသူ….
ယံုႀကည္မွု ့ေတြ ေပ်ာက္ရွခဲ့တဲ့
ေလွကားအဆင္းလက္ရင္းအမွတ္
လြတ္ထြတ္္သြားတဲ့ ဘဒၵကမၻာတစ္ခုသာသာ
သူ ့ရဲ ့လက္တစ္ဆစ္စာကို
အနာတစ္ထပ္ပန္းတစ္ထပ္နဲ ့ေ၀မ်ွမွတ္ခဲ့ရသူ
ဘ၀မွာ ခြဲခဲ့ရတဲ့
သမုဒယ လမ္းလွြဲေလးတစ္ခုပဲထင္တယ္
ညေတြဟာသူမ်ားထက္ပိုလွတယ္
ပိုပိုသာသာညေတြမွာ
သူမ်ားထက္ပိုရတယ္
ဆိုေတးမေရးဖြဲ ့မီ
နင့္ကိုငါ လာမေတြ ့မီ
ငါ့ကိုနင္ ေတြ ့ဖို ့မလာနဲ့
နဂါးေငြ ့တန္းတစ္ခုလံုးကို အျပီးသတ္စားသံုးလိုက္တဲ့
စကၠန္ ့အနည္းငယ္စာ အိပ္မက္ ႏွစ္ခုပါပဲ
ငါ့ရဲ ့အနာဂတ္ကိုသူရတယ္
သူ ့ရဲ ့အနာဂတ္က ပိုလွတယ္
ဇက္ကၾကိဳး & အန္နာ
အလွပဆံုးေသာ ရက္စြဲေတြကို
မွင္တစ္စက္တည္းနဲ့ ေ၀မ်ွမွတ္ခဲ့ရသူ….
ယံုႀကည္မွု ့ေတြ ေပ်ာက္ရွခဲ့တဲ့
ေလွကားအဆင္းလက္ရင္းအမွတ္
လြတ္ထြတ္္သြားတဲ့ ဘဒၵကမၻာတစ္ခုသာသာ
သူ ့ရဲ ့လက္တစ္ဆစ္စာကို
အနာတစ္ထပ္ပန္းတစ္ထပ္နဲ ့ေ၀မ်ွမွတ္ခဲ့ရသူ
ဘ၀မွာ ခြဲခဲ့ရတဲ့
သမုဒယ လမ္းလွြဲေလးတစ္ခုပဲထင္တယ္
ညေတြဟာသူမ်ားထက္ပိုလွတယ္
ပိုပိုသာသာညေတြမွာ
သူမ်ားထက္ပိုရတယ္
ဆိုေတးမေရးဖြဲ ့မီ
နင့္ကိုငါ လာမေတြ ့မီ
ငါ့ကိုနင္ ေတြ ့ဖို ့မလာနဲ့
နဂါးေငြ ့တန္းတစ္ခုလံုးကို အျပီးသတ္စားသံုးလိုက္တဲ့
စကၠန္ ့အနည္းငယ္စာ အိပ္မက္ ႏွစ္ခုပါပဲ
ငါ့ရဲ ့အနာဂတ္ကိုသူရတယ္
သူ ့ရဲ ့အနာဂတ္က ပိုလွတယ္
ေပ်ာ္၀င္သြားခဲ႔မိတုန္းကေတာ႔ ငါဟာငါမဟုတ္ေတာ႔သလို
သူ႔မ်က္တ၀င္႔မွာ
ႏွင္းရည္စိုလူး အိမ္မက္ဦးကို
ရက္ရာဇာနဲ႔ႏွိဳင္းျပခဲ႔ဖူးသူ...
ခဲဖ်က္တစ္တံုးလို အသံုးခ်ခံရတာေတာင္
နင္႔၀ါက်ေတြလွပပါေစရယ္လို႔သာ
ဆုေတာင္းေပးဖုိ႔သိသူ...
စကားထာလိုကိုယ္႔ကုိယ္ကိုယ္ျပန္ပုန္းရင္း
အဲ႔ဒီ႔ပါးခ်ိဳင္႔ေလး တခုအတြက္ဆို
ရာသီေတြကိုေတာင္အေရာင္ေျပာင္းပစ္ခ်င္ခဲ႔သူ....
ျမင္ေစခ်င္တဲ႔ေနရာတိုင္းမွာ သံေယာဇဥ္မွတ္တိုင္ေတြစိုက္ထူ
စကၠဴ ျဖဴအျပံဳးတခ်က္သာေပး
သူမႏွလံုးေသြးကိုမွင္ေရလုပ္လို႔
နင္႔အတြက္ ကဗ်ာတပုဒ္ေရးထုတ္ျပဖို႔
၀န္မေလးသူ...
သူ႔မ်က္တ၀င္႔မွာ
ႏွင္းရည္စိုလူး အိမ္မက္ဦးကို
ရက္ရာဇာနဲ႔ႏွိဳင္းျပခဲ႔ဖူးသူ...
ခဲဖ်က္တစ္တံုးလို အသံုးခ်ခံရတာေတာင္
နင္႔၀ါက်ေတြလွပပါေစရယ္လို႔သာ
ဆုေတာင္းေပးဖုိ႔သိသူ...
စကားထာလိုကိုယ္႔ကုိယ္ကိုယ္ျပန္ပုန္းရင္း
အဲ႔ဒီ႔ပါးခ်ိဳင္႔ေလး တခုအတြက္ဆို
ရာသီေတြကိုေတာင္အေရာင္ေျပာင္းပစ္ခ်င္ခဲ႔သူ....
ျမင္ေစခ်င္တဲ႔ေနရာတိုင္းမွာ သံေယာဇဥ္မွတ္တိုင္ေတြစိုက္ထူ
စကၠဴ ျဖဴအျပံဳးတခ်က္သာေပး
သူမႏွလံုးေသြးကိုမွင္ေရလုပ္လို႔
နင္႔အတြက္ ကဗ်ာတပုဒ္ေရးထုတ္ျပဖို႔
၀န္မေလးသူ...
...........သူ .........
..................သူ................
.................................. သူ ................................
၀မ္းနည္းပါတယ္......
သူမ..................
ေသဆံုးသြားခဲ႔ပါျပီ
..................သူ................
.................................. သူ ................................
၀မ္းနည္းပါတယ္......
သူမ..................
ေသဆံုးသြားခဲ႔ပါျပီ
Subscribe to:
Posts (Atom)