ကၽြန္မသည္ ပံုျပင္ၾကိဳက္ပါသည္။
သူသည္ပုံေျပာေကာင္းပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ သူႏွင္႔ကၽြန္မေတြ႔ဆံုခဲ႔ပါသည္။
"နင္ဘာလို႔ငါ႔ကိုခ်စ္တာလဲဟင္"
ကၽြန္မေမး၍သူေျဖပါသည္။
"ငါဘာလုပ္လုပ္ခြင္႔လႊွတ္တတ္တဲ႔နင္႔စိတ္ထားေလးကိုခ်စ္တာ..နင္ကေ၇ာငါ႔ကုိဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ"
သူေမး၍ကၽြန္မေျဖပါသည္။
"ဟင္႔အင္း..ငါမသိဘူး..ငါခ်စ္တာအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး...အေၾကာင္းျပခ်က္တခုေၾကာင္႔ခ်စ္တာဆိုရင္အဲ႔ဒီ႔အခ်စ္က မခိုင္လံုတဲ႔အခ်စ္။ဥပမာဟာ လွလို႔ခ်စ္တာဆိုရင္ မလွတဲ႔ေန႔က
နင္သူ႔ကိုမခ်စ္တဲ႔ေန႔ေပါ႔
..အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ငါ႔အခ်စ္မွာဘာေၾကာင္႔ဆိုတာမရွိဘူး..နင္ဆိုတဲ႔ပကတိတန္ဖိုးကိုခ်စ္တာ..
နင္ဆိုတာျဖစ္တည္ေနသေရြ႔ငါခ်စ္ေနမွာ"
သူျပံဳးပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ အိမ္မက္ရနံ႔မ်ားထိခတ္မွဳျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ား အျပာေရာင္ေတာက္ဖူးပါသည္။
.........................................................................................................................................................
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ရာ၀င္ပါသည္။
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ယာထပါသည္။ထိုပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ားအားေမာင္းႏွင္ပါသည္။ေမွာင္မိုက္ေနခဲ႔ေသာကၽြန္မ၏ညမ်ားအတြက္မူသူေပးေသာေဘာပင္တေထာက္စာ
အလင္းတန္းေလးသည္ လံုျခံဳေႏြးေထြးပါသည္။သို႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္ေသာပံုေျပာဆရာတို႔၏ထံုးစံအတိုင္း သူ႔တြင္ပရိသတ္မ်ားစြာရွိေလသည္။
"ေယာက္်ားေလးပဲဟာ နဲနဲေတာ႔ရွုပ္မွာေပါ႔....အသားျမင္လို႔မစားတဲ႔က်ားမ်ိဳးရွိရင္နင္ငါ႔ေရွ႔ေခၚလာျပ..
အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္လာရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား"
ဟင္႔အင္း။မျပီးပါ။ကၽြန္မအတြက္ တစ္ဘ၀လံုးေပးထားေသာေယာက္်ားတေယာက္အတြက္ တသက္စာနားလည္မွုျဖင္႔ခ်စ္ရန္အဆင္သင္႔ရွိေသာ္လည္း အခ်စ္ကိုအေဖ်ာ္ေျဖခံအတန္းအစားထဲတြင္ထည္႔သြင္းထားေသာ ေယာက္်ားတေယာက္အတြက္မူ နားလည္မွဳတေပြ႔တပိုက္ျဖင္႔ သူ၏အိမ္အျပန္ကိုေစာင္႔ေနရန္ ယံုၾကည္ခ်က္
ကၽြန္မတြင္မရွိပါ။ အခ်စ္သည္ ကၽြန္မႏွင္႔ေ၀းကြာလြန္းသည္ ဟုခံစားရပါသည္။
......................................................................................................................................
တိမ္တိုက္မ်ားအတြင္းမွေခ်ာကလက္ေရာင္ခ်စ္ျခင္းမ်ားဆီသို႔ ယံုၾကည္ခ်က္တခုတည္းျဖင္႔ ရင္ကြဲမတတ္ ပ်ံသန္းခဲ႔ဖူးပါသည္။သို႔ေသာ္
အစိမ္းေရာင္သန္းေသာေလညွင္းမ်ားႏွင္႔ ေနာင္တမ်ားျဖင္႔ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေႏြဦးရာသီ မ်ားကသာ ထိုဌက္ကေလးအားၾကိဳဆိုေဖာ္ရပါသည္။ရလာဒ္မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားအပုိင္းပိုင္းျပတ္ေတာက္လ်က္ ပ်ံသန္းရာလမ္းေကြ႔ေကာက္မွဳန္၀ါးေနျခင္းျဖစ္သည္။မိုးထိေအာင္သစ္ရြက္ေလွခါးေထာင္၍တတ္ခ်င္ေသာ၄င္း၏စိတ္ကူးယဥ္မွဳမ်ားေၾကာင္႔ျဖစ္မည္ထင္သည္။
ယခုအခါတြင္ေတာ႔ ထိုအျပာေရာင္ ဌက္ကေလးသည္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လ်က္ရွိပါသည္။
လြန္ခဲ႔ေသာသံုးႏွစ္ခန္႔က ေရးသားခဲ႔ဖူးေသာ စာတပုဒ္အားအမွတ္တရအျဖစ္ျပန္တင္ပါသည္။
ပါ၀င္ကူညီေရးသားေပးေသာ ကိုၾကီးအမည္မဲ႔ ကိုလဲ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါေၾကာင္း း)
သူသည္ပုံေျပာေကာင္းပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ သူႏွင္႔ကၽြန္မေတြ႔ဆံုခဲ႔ပါသည္။
"နင္ဘာလို႔ငါ႔ကိုခ်စ္တာလဲဟင္"
ကၽြန္မေမး၍သူေျဖပါသည္။
"ငါဘာလုပ္လုပ္ခြင္႔လႊွတ္တတ္တဲ႔နင္႔စိတ္ထားေလးကိုခ်စ္တာ..နင္ကေ၇ာငါ႔ကုိဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ"
သူေမး၍ကၽြန္မေျဖပါသည္။
"ဟင္႔အင္း..ငါမသိဘူး..ငါခ်စ္တာအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး...အေၾကာင္းျပခ်က္တခုေၾကာင္႔ခ်စ္တာဆိုရင္အဲ႔ဒီ႔အခ်စ္က မခိုင္လံုတဲ႔အခ်စ္။ဥပမာဟာ လွလို႔ခ်စ္တာဆိုရင္ မလွတဲ႔ေန႔က
နင္သူ႔ကိုမခ်စ္တဲ႔ေန႔ေပါ႔
..အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ငါ႔အခ်စ္မွာဘာေၾကာင္႔ဆိုတာမရွိဘူး..နင္ဆိုတဲ႔ပကတိတန္ဖိုးကိုခ်စ္တာ..
နင္ဆိုတာျဖစ္တည္ေနသေရြ႔ငါခ်စ္ေနမွာ"
သူျပံဳးပါသည္။ထိုသို႔ျဖင္႔ အိမ္မက္ရနံ႔မ်ားထိခတ္မွဳျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ား အျပာေရာင္ေတာက္ဖူးပါသည္။
ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တာ
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို
သေဘာထားလိုက္လို႔ရတယ္
ငါကိုယ္တိုင္က
အဲဒီပံုျပင္ေတြကို
တရႈိက္ရိႈက္မက္မက္စြဲလန္းလြန္းေနတာကိုး ။
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို
သေဘာထားလိုက္လို႔ရတယ္
ငါကိုယ္တိုင္က
အဲဒီပံုျပင္ေတြကို
တရႈိက္ရိႈက္မက္မက္စြဲလန္းလြန္းေနတာကိုး ။
.........................................................................................................................................................
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ရာ၀င္ပါသည္။
သူေျပာေသာပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မအိပ္ယာထပါသည္။ထိုပံုျပင္မ်ားျဖင္႔ ကၽြန္မ၏ေန႔ရက္မ်ားအားေမာင္းႏွင္ပါသည္။ေမွာင္မိုက္ေနခဲ႔ေသာကၽြန္မ၏ညမ်ားအတြက္မူသူေပးေသာေဘာပင္တေထာက္စာ
အလင္းတန္းေလးသည္ လံုျခံဳေႏြးေထြးပါသည္။သို႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္ေသာပံုေျပာဆရာတို႔၏ထံုးစံအတိုင္း သူ႔တြင္ပရိသတ္မ်ားစြာရွိေလသည္။
"ေယာက္်ားေလးပဲဟာ နဲနဲေတာ႔ရွုပ္မွာေပါ႔....အသားျမင္လို႔မစားတဲ႔က်ားမ်ိဳးရွိရင္နင္ငါ႔ေရွ႔ေခၚလာျပ..
အခ်ိန္တန္အိမ္ျပန္လာရင္ျပီးတာပဲမဟုတ္လား"
ဟင္႔အင္း။မျပီးပါ။ကၽြန္မအတြက္ တစ္ဘ၀လံုးေပးထားေသာေယာက္်ားတေယာက္အတြက္ တသက္စာနားလည္မွုျဖင္႔ခ်စ္ရန္အဆင္သင္႔ရွိေသာ္လည္း အခ်စ္ကိုအေဖ်ာ္ေျဖခံအတန္းအစားထဲတြင္ထည္႔သြင္းထားေသာ ေယာက္်ားတေယာက္အတြက္မူ နားလည္မွဳတေပြ႔တပိုက္ျဖင္႔ သူ၏အိမ္အျပန္ကိုေစာင္႔ေနရန္ ယံုၾကည္ခ်က္
ကၽြန္မတြင္မရွိပါ။ အခ်စ္သည္ ကၽြန္မႏွင္႔ေ၀းကြာလြန္းသည္ ဟုခံစားရပါသည္။
အဘိဓမၼာမဆန္ေလာက္ပါဘူး
ငါ့မ်က္ရည္နဲ႔ ငါစိုက္ပ်ိဳး
အေကြ႕အေကာက္ပါမွ
လမ္းျဖစ္တယ္တဲ့လား..... ခ်စ္သူ
ကၽြန္မသိထားတာက
ခ်စ္သူကို
ထာ၀ရခ်စ္ဖို႔နဲ႔
သစၥာရွိဖို႔ပဲ ။
ငါ့မ်က္ရည္နဲ႔ ငါစိုက္ပ်ိဳး
အေကြ႕အေကာက္ပါမွ
လမ္းျဖစ္တယ္တဲ့လား..... ခ်စ္သူ
ကၽြန္မသိထားတာက
ခ်စ္သူကို
ထာ၀ရခ်စ္ဖို႔နဲ႔
သစၥာရွိဖို႔ပဲ ။
......................................................................................................................................
တိမ္တိုက္မ်ားအတြင္းမွေခ်ာကလက္ေရာင္ခ်စ္ျခင္းမ်ားဆီသို႔ ယံုၾကည္ခ်က္တခုတည္းျဖင္႔ ရင္ကြဲမတတ္ ပ်ံသန္းခဲ႔ဖူးပါသည္။သို႔ေသာ္
အစိမ္းေရာင္သန္းေသာေလညွင္းမ်ားႏွင္႔ ေနာင္တမ်ားျဖင္႔ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေႏြဦးရာသီ မ်ားကသာ ထိုဌက္ကေလးအားၾကိဳဆိုေဖာ္ရပါသည္။ရလာဒ္မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားအပုိင္းပိုင္းျပတ္ေတာက္လ်က္ ပ်ံသန္းရာလမ္းေကြ႔ေကာက္မွဳန္၀ါးေနျခင္းျဖစ္သည္။မိုးထိေအာင္သစ္ရြက္ေလွခါးေထာင္၍တတ္ခ်င္ေသာ၄င္း၏စိတ္ကူးယဥ္မွဳမ်ားေၾကာင္႔ျဖစ္မည္ထင္သည္။
ငါအထပ္ထပ္ေရးျခစ္ခဲ့တဲ့
ပရိယာယ္မဲ့ နားလည္မႈေတြက ဘာေၾကာင့္မ်ား
ငါ့ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာလဲ
တစ္ကယ္ေတာ့
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ လမ္းေတြလို
ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔မလိုေတာ့ျပီပဲ ။
ပရိယာယ္မဲ့ နားလည္မႈေတြက ဘာေၾကာင့္မ်ား
ငါ့ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာလဲ
တစ္ကယ္ေတာ့
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ လမ္းေတြလို
ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔မလိုေတာ့ျပီပဲ ။
ယခုအခါတြင္ေတာ႔ ထိုအျပာေရာင္ ဌက္ကေလးသည္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္လ်က္ရွိပါသည္။
လြန္ခဲ႔ေသာသံုးႏွစ္ခန္႔က ေရးသားခဲ႔ဖူးေသာ စာတပုဒ္အားအမွတ္တရအျဖစ္ျပန္တင္ပါသည္။
ပါ၀င္ကူညီေရးသားေပးေသာ ကိုၾကီးအမည္မဲ႔ ကိုလဲ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါေၾကာင္း း)
0 မွတ္ခ်က္ေရးထားသည္။:
Post a Comment