သူမရဲ႕ ငယ္နာမည္ဟာ သစ္ပင္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း
.................................................. ကိုယ့္ငယ္ထိပ္မွာ စိမ္းလန္းပြင့္ျဖာ မေန
လူေရာပုလင္းပါ ခြက္ခြက္လန္
အျမည္းဖတ္ေတြဟာ ေပ်ာ့အိေလးတြဲ႔က်လာၿပီး ျမည္းသတၱဝါလို ေခါင္းေတြငိုက္စိုက္
မအိပ္ျဖစ္တဲ့ ညဘက္ေတြနဲ႔အတူ တေရးေရးမကေတာ့တဲ့ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြ
သူမ်ားမ်က္ခုံးေမႊးေပၚ ကိုယ္ဟန္ျပလမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့သူမကို အဲဒါေလး ၿမဳိးၿမဳိးျမက္ျမက္ ရသြားေစခ်င္တာပါ
ကဗ်ာေတြဟာ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ ခါးခ်ဥ္
နာရီေတြထဲ ခါခ်ဥ္ေတြဝင္ၿပီး အခ်ိန္ေတြကို ခ်ဥ္ခ်ဥ္ခါခ်
ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ဟာ ေဆာ္ဒါထဲေပ်ာ္ဝင္သြားၿပီး ေလသက္လိုမႈ ရာခုိင္ႏႈန္းမ်ား ဦးေႏွာက္ထဲတက္ေရာက္
ဒါဟာ နာမည္သက္သက္ပဲ
ဖန္ခြက္ႏႈတ္ခမ္းက တဖန္ျပန္ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ျပန္ေရာ
ဆံပင္ရွည္ေတြ ေနာက္ကိုလန္က်သြားေအာင္လို႔ သူမနာမည္နဲ႔ ရိုက္ခ်လိုက္တယ္
( ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ပစ္ရမယ္ဆိုတာ ေမ့ေနခဲ့ )
လမ္းေလွ်ာက္ပုံသိပ္တတ္လြန္းတဲ့ သူမကို ပုလင္းထဲထည့္ထားခ်င္ေပမယ့္
လမ္းသလားတတ္လြန္းတဲ့ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ေယာင္ယမ္းၿပီးေမာ့ခ်ပစ္လိုက္မိမွာ စိုးရိမ္ရတယ္
သူမဟာလည္း ကိုယ့္ခံတြင္းနံ႔ကို ခံႏိုင္မယ္မထင္ဘူး
အျမည္းတစ္ဖက္ကို ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ ေကာက္ဝါးလိုက္တယ္
ေသြးေၾကာထဲမွာ ျမည္းသတၱဝါဟာ အီစိမ့္သြား
ကိုယ္ဟာမ်က္ႏွာကို တျခားေနရာလႊဲၿပီး ေရအိုင္ထဲ ခဲတစ္လုံးပစ္ထည့္လိုက္တယ္
သူမနာမည္ဟာ ကိုယ့္ငယ္ထိပ္မွာ ၿမံၿမဲစြာေပါက္ေရာက္
ဆြဲႏႈတ္လိုက္ရင္ ကို္ယ့္ငယ္ထိပ္ပါေပါက္သြားမယ္
ျမင္ေနရတဲ့ ေရအိုင္ထဲမွာပဲ ေျခေဆး ၊ ငါးစာေလးေတြေကၽြး (ပုလင္းထဲက ျမည္းသတၱဝါကို)
သူမဟာ ကိုယ့္ေျခမ်က္စိေရွ႕မွာပဲ လွလွပပလမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္
ခဲလုံးပစ္ခ်လိုက္တယ္လို႔ထင္ေနခဲ့တဲ့ ငါးစာေကၽြးေနမိတဲ့ ေရအိုင္တစ္ဖက္မွာ
ပန္းကန္ထဲမွာ ကတ္သီးကပ္ဖဲ့က်န္ေနတဲ့ အျမည္းကတစ္ဖက္
ပုလင္းထဲမွာ သူမနာမည္ဟာ စိမ္းလန္းပြင့္ျဖာမေနဘူး
ကိုယ့္ငယ္ထိပ္ကို ခါခ်ဥ္ေတြ တရြရြသြားေနတဲ့လက္နဲ႔ ျပန္စမ္းသပ္မိတယ္
သူမရဲ႕ငယ္နာမည္ကို ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေခၚပစ္ရမယ္ဆိုတာ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြနဲ႔အတူ ေမာ့ေလ်ာ့ေနခဲ့
ျမည္းသတၱဝါဟာ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ကိုၾကည့္ရင္း ခြက္ခြက္လန္ ရယ္ေမာရႈံ႕မဲ့ျပတယ္
သစ္ပင္တစ္ပင္လမ္းေလွ်ာက္တာလွေၾကာင္းကို ကိုယ့္ဆီဘယ္သူမွ လာသတင္းမေပး ..... ။ ။
လင္းထက္ေအာင္
0 မွတ္ခ်က္ေရးထားသည္။:
Post a Comment